________________
जिनहर्ष-ग्रन्थावली सजण तू मो मन वस, जिम चकवी मन भाण ।
बीसारू तुझ नैं नहीं, जो लगी घट में प्राण ॥१०॥ सलन करा गुण घणा, न लहूं अंत न पार । ते सञ्जण किम वीसरे, आतम ना आधार ॥११॥
सज्जन मीठा बोलड़ा, जेही मीठी खंड ।
आरी नै संभळावता, सीतळ करता पिंड ॥१२॥ मन ऊल्हसतो माहरौ, देखि सुरंगा सैण । ते सज्जण थी बीछड्यां, झूरण लागा नैण ॥१३॥
सञ्जण वैण सुणावता, सीतळ करता गात ।
दैव विछोही पाड़ियो, किम जास्यै दिन रात ॥१४॥ सजण मुख देखि करी, पूरवतो मन हाम। ते सजण थी बीछड्या, हिवे जीवणौ हरांम ॥१५॥
सज्जनिया मो चित्त चढ्या, (ज्यू) चावळ चटै निलाड़ि।
वाल्हा अकरसौ चळे, माहिन तिके दिखाड़ि ॥१६॥ 'चतुराई, छति, मति, उकति, नैण, वैण मुख मिट्ट । अकणि मोरा चित्त मई, अवर न क्या ही दिड ॥१७॥
सज्जण तै चोरी किरी, किणे पुकारू जाय ।
हियड़े लोही काढि ने, तन मन लियो छिनाय ॥१८॥ तू ही मोरी प्रातमा, तू हीज मोरो जीव । सास तणी परिसासतो, संभारि सदीन ॥१६॥
मज्जण संनड़ी मांहरो, दीघौ छ तम हाथ ।
