________________
३०८]
, - [ मूल सूक्तियां
१५४-~-इमेण चेव जज्झाहि, किं ते जुज्झेण बज्झओ। (कर्त्तव्य १४);
१५५-इम च मे अत्थि इम च नत्थि, हरा हरति त्ति कह पमाओ। .
- ( उपदेश ५९), १५६-इम सरीर अणिच्च, असुइ, असुइ सभव । (अनित्य २) १५७-इसीण सेठे तह वद्धमाणे। । ( प्रा म ८) । १५८- इह माणुस्सए ठाणे, धम्म माराहिउणरा । ( धर्म ६ ) १५९-इह सति गया दविया, णाव कखति जीविउ । (सात्विक २२) १६०-इह तु कम्माइ पुरे कडाइ। - ( कर्म १३ ),
१६१-उक्कस जलण णूम, मज्झत्थ च विगिंचए। (कषाय २४)१६२–उग्ग महव्वय बभ धारेयव्व सुदुक्खर। ( शील ७ ), १६३--उच्चावएसु विसएसुताई, निस्ससरय भिक्खू समाहिपत्ते।
. ' . ( श्रमण-भिक्षु ३० ).
१६४--उत्तम धम्म सुई हु दुल्लहा । (दुर्लभ १) १६५-उदही नाणा रयण पडिपुण्णे, एव हवइ बहुस्सुए।(ज्ञान १६)
१६६---उवणिज्जई जीविय मप्पमाय, मा कासि कम्माइ महालयाइ।
(वैराग्य ११) १६७-उवलेवो होइ भोगेसु, अभोगी नोव लिप्पई । (भोग ७)