________________
बोरत्युई .
३५३ दाणाण सेठं अभयप्पयाणं, सच्चेसु वा अणवज्जं वयंति ।। तवेसु वा उत्तम वंभचेरं, लोगुत्तमे समणे नायपुत्ते ॥२३॥ ठिईण सेट्ठा लवसत्तमा वा, सभा सुहम्मा व सभाण सेट्ठा । निव्वाणसेट्ठा जह सबधम्मा. न नायपुत्ता परमत्थि नाणी ॥२४॥ पुढोवमे धुणइ विगयगेही, न सपिणहिं कुव्वइ. आसुपन्ने । तरि समुदं च महाभवोघं, अभयंकरे वीर अणंतचक्खू ।।२।। कोहं च माणं च तहेव मायं, लोभं चउत्थं अज्झत्थदोसा। एयाणि वंता अरहा महेसी, ण कुव्वई पाव ण कारवेइ ॥२६॥ किरियाकिरियं वेणईयाणवायं, अण्णाणियाणं पडियच्च ठाणं । से सव्ववायं । इइ वेयइत्ता, उठिए संजम दोहरायं ॥२७॥ से वारिया इत्थी सराइभत्तं, उवहाणवं दुक्खखयट्ठयाए। लोग विदित्ता आरं परं च, सव्वं पभू वारिय सव्ववारं ॥२८॥
सोच्चा य धम्म अरहंतभासियं समाहियं अट्ठपओविसुद्ध। . तं सद्दहाणा य जणा अणाऊ, इंदा व देवाहिव आगमिस्संति ॥२६॥ .
त्ति बेमि ।। .
॥ वीर थुई सम्मत्ता ।। . . . . . .