________________
. तेरसमं अज्झयणं
.
१२७
जहेह सीहो व मियं गहाय
मच्चू नरं नेइ हु अन्तकाले । न तस्स माया व पिया व भाया
कालम्मि तम्मि सहरा भवंति ।। २२ ।। न तस्स दुक्खं विभयन्ति नाइओ
न मित्तवग्गा न सुया न वन्धवा । एक्को सयं पच्चणुहोइ दुक्खं . . . . कत्तारमेव अणुजाइ कम्मं ।। २३ ।। चेच्चा दुपयं च चउप्पयं च :
खेत्त गिहं धणधन्नं च सव्वं । सकम्मप्पवीओ अवसो पयाइ
परं भवं सुन्दर पावगं वा ।। २४ ॥ तं इक्कगं. तुच्छसरीरगं से
चिईगयं डहिय उ पावगेणं । भज्जा य पुत्ता वि य नायओ य
. . . . . दायारमन्नं अणुसंकमन्ति ।। २५ ।। उवणिज्जई जीवियमप्पमायं
वणं जरा हरइ नरस्स रायं । पंचालराया ! वयणं सुणाहि
मा का सि कम्माई महालयाई ।। २६ ।। . .. अहं पि जाणामि जहेह साहू !
जं मे तुमं साहसि वक्कमेयं । भोगा इमे संगकरा हवन्ति
जे दुज्जया अज्जो अम्हारिसेहिं ॥ २७ ॥ :: हत्थिणपुरम्मि चित्ता दट्टणं नरवई महिड्ढियं । :: कामभोगेसु गिद्धेणं नियाणमसुहं कडं ॥ २८ ॥
