________________
जैन स्वाध्यायमाला
न उंजिज्जा न घट्टिज्जा, नो णं निब्वावए मुणी ।। तालियंटेण पत्तेण, साहाए विहुयणेण वा । न वीइज्जऽप्पणो कार्य, वाहिर वावि पुगगलं ।। तणरुक्खं न छिदिज्जा, फलं मूल च कस्सई ।
आमग विविहं बीयं, मणसा वि न पत्यए ।१०। गहणेसु न चिट्ठिज्जा, बीएसु हरिएसु वा । उदगम्मि तहा निच्चं, उत्तिंगपणगेसु वा ।११॥ तसे पाणे न हिसिज्जा, वाया अदुव कम्मुणा। उवरो सव्वभूएसु, पासेज्ज विविहं जग ।१२। अट्ठ सुहुमाइं पेहाए, जाइ जाणित्तु संजए। दयाहिगारी भएसु, पास चिट्ठ सएहि वा ।१३। कयराइं अट्ठ सुहमाइ, जाई पुच्छिज्ज सजए। इमाइं ताई मेहावी, आइक्खिज्ज वियक्खणो ।१४। सिणेह पुप्फसुहुमं च, पाणुत्तिगं तहेव य । पणगं बीयहरियं च, अंडसुहुम च अट्ठमं ।१५१ एवमेयाणि जाणित्ता, सव्वभावेण संजए। अप्पमत्तो जए णिच्चं सबिदियसमाहिए ।१६॥ धव च पडिलहिज्जा, जोगसा पायकंबल । , मिज्जमुच्चारभूमि च, सथारं अदुवासणं ।१७। उच्चारं पासवणं, खेलं सिंघाण जल्लियं । फासुयं पडिलेहित्ता, परिद्वाविज्ज संजए ।१९। पविसित्तु परागार, पाणट्ठा भोयणस्स वा। जयं चिट्टे मियं भासे, न य रूवेसु मणं करे ।१६॥