________________
२०२
उत्तराध्ययन सूत्र अ. ३२
अतुट्टिदोसेण दुही परस्स, लोभाविले प्राययई अदत्त ।४२। तण्हाभिभूयस्स अदत्तहारिणो, सद्दे अतित्तस्स परिगहे य । मायामुसं वड्डइ लोभदोसा, तत्थावि दुक्खा न विमुच्चई से।४३। मोसस्स पच्छा य पुरत्थयो य, पभोगकाले य दुही दुरंते। एवं अदत्ताणि समाययतो, सद्दे अतित्तो दुहीनो अणिस्सो ।४४। सदाणुरत्तस्स नरस्स एवं, कत्तो सुहं होज्ज कयाइ किंचि । तत्थोवभोगेऽवि किलेसदुक्खं, निव्वत्तई जस्स कएण दुक्खं ।४५॥ एमेव सहम्मि गयो पोसं, उवेइ दुक्खोहपरंपरायो। पदुट्ठचित्तो य चिणाइ कम्म, जं से पुणो होइ दुह विवागे ।४६। सद्दे विरत्तो मणुओं विसोगो, एएण दुक्खोहपरपरेण । न लिप्पई भवमझे-वि सतो,जलेण वा पोखरिणी पलासं ।४७/ घाणस्म गंध गहणं वयति, त रागहेउ तु मणुन्नमाहु । त दोसहेउ अमणनमाहु, समो य जो तेसु स वीयरागो।४८॥ गधस्स घाणं गहण वयति, घाणस्म गंधं गहण वयति । रागस्म हेउ समणुन्नमाहु, दोसस्स हेउं अमणुनमाहु ।४६। गंधेमु जो गिद्विमुवेइ तिव्वं, अकालियं पावइ से विणास । रागाउरे अोसहिगधगिद्धे, सप्पे विलाओ विव निक्खमने ।५०। जे यावि दोस समुवेइ तिव्व, तसि क्खणे से उ उवेइ दुक्ख । दुद्दनदासेण सएण जतू, न किंचि गधं अवरुज्झई से ।५१॥ एगतगत्ते रुइरंमि गधे, अतालिसे से कुणई पयोम । दुश्खस्म सपीलमुवेइ बाले, न लिप्पई तेण मुणी विरागो ।५२। गंधाणगामाणुगए य जीवे, चराचरे हिंसइऽणेगरूवे । चित्तेहि ते परितावेइ बाले, पीलेइ अतद्वगुरू किलिडे ।५३।