________________
११६.
उत्तराध्यय सूत्र अ. १४
जइ तं सि भोगे चइउं असत्तो, अज्जाई कम्माई करेहि रायं । धम्मे ठिो सवपयाणुकम्पी,तो होहिसि देवो इप्रो विउव्ववी ॥३२॥ न तुज्झ भोगे चइऊण वुद्धी, गिद्धोसि प्रारम्भपरिग्गहेसु। । मोहं को एत्तिउ विप्पलावो, गच्छामि रायं आमंतिप्रोसि ।३३। पचालराया वि य बम्भदत्तो साहुस्स तस्स त्रयणं अकाउं। । अणुत्तरे भुजिय काम-भोगे, अणुत्तरे सो नरए पविट्ठो ।३४। , चित्तोवि कामेहि विरत्तकामो, उदग्गचारित्त-तवो-महेसी । अणुत्तर संजम पालइत्ता, अणुत्तरं सिद्धिगइ गयो ।३५॥
। चित्तसम्भूइज्ज तेरहमं अज्झयण समत्त ॥ १३ ॥
॥ उसुयारिज्जं चोदहमं अज्झयणं ॥१४॥ देवा भवित्ताण पुरे भवम्मि, केई चुया एगविमाणवासी। पुरे पुराणे उसुयारनामे, खाए समिद्धे सुरलोगरम्मे ।११ सकम्म-सेसेण पुराकएणं, कुलेसु दग्गेसु य ते पसूया । निविण्णससारभया जहाय, जिणिद-मग्गं सरणं पवन्ना ।२।। पुमत्तमागम्म कुमार दोवी, पुरोहियो तस्स जसाय पत्ती । विसालकित्ती य तहोसुयारो, रायस्थ देवी कमलावई य ।३। जाईजरामच्चभयाभिभूया, बहिविहाराभिनिविट्ठचित्ता। संसारचक्कस्स विमोक्खणट्ठा, दळूण ते कामगुणे विरत्ता ।४। पियपुत्तगा दोन्निवि माहणस्स, सकम्मसीलस्स पुरोहियस्स । - सरित्तु पोराणिय तत्थ जाइ, तहा सुचिण्ण तव सजमं च ।। ते काम-भोगेसु असज्जमाणा, माणुस्सएस जे यावि दिव्वा । मोक्खाभिकखी अभिजायसडा, तातं उवागम्म इमं उदाहु ॥६॥