________________
जैन स्वाध्यायमाला
११७
सासयं दट्ठ इमं विहारं, बहुअंतरायं न य दीहमाउं । तम्हा गिर्हसि न रई लभामो, श्रीमंतयामो चरिस्सामु मोणं ॥७॥ ग्रह तायगो तत्थ मुणीण तेसिं, तवस्स वाघायकरं वयासी । इमं वयं वेयविप्रो वयति, जहा न होई असुयाण लोगो |८| हिज्ज वेए परिविस्स विप्पे, पुत्ते परिट्ठप्प गिर्हसि जाया । भोच्चाण भोए सह इत्थियाहि, श्रारण्णगा होइ मुणी पसत्था || सोयग्गिणा श्रयगुणिधणेणं, मोहाणिला पज्जलणाहिएणं । संतत्तभावं परितप्पमाणं, लालप्पमाणं बहुहा बहुं च ॥ १०॥ पुरोहियं तं कमसोऽणुणंतं, निमतयंतं च सुए धणेण । जहक्कम कामगुणेहिं चेव, कुमारगा ते पसमिक्ख वक्कं |११| वेया अहीया न भवंति ताण, भुत्ता दिया निति तमं तमेणं । जाया य पुत्ता न हवति ताणं, को णाम ते अणुमन्नेज्ज एय । १२ । खणमित्तसुक्खा बहुकालदुक्खा, पगामदुक्खा प्रणिगामसुक्खा । संसारमोक्खस्स विपक्खभूया, खाणी प्रणत्थाण उ कामभोगा । १३। परिव्वयते अणियत्तकामे, अहो य राम्रो परितप्यमाणे । अन्नप्पमत्ते धणमेसमाणे, पप्पोति मच्च पुरिसे जर च ॥१४॥ इमं च मे प्रत्थि इमं च नत्थि, इमं च मे किच्च इमं अकिच्चं । तं एवमेवं लालप्पमाणं, हरा हरतित्ति कहं पमान ? |१५| धणं पभूयं सह इत्थियाहिं, सयणा तहा कामगुणा पगामा । तवं कए तप्प जस्स लोगो, तं सव्व साहीणमिहेव तुब्भं ॥ १६ ॥ धणेण किं धम्मधुराहिगारे, सयणेण वा कामगुणेहिं चेव । समणा भविस्सा गुणोहधारी, बहिविहारा श्रभिगम्म भिक्ख ॥ १७॥ जहा य श्रग्गी श्ररणी असतो, खीरे घय तेल्लमहा तिलेसु ।