________________
जैन स्वाध्यायमाला
११५
चइत्तु भोगाइं असासयाई, आदाणहेउं अभिणिक्खमाहि ॥२०॥ इह जीविए राय असासयम्मि, धणियं तु पुण्णाई अकुव्वमाणो। से सोयई मच्चुमहोवणीए, धम्म अकाऊण परंमि लोए ।२१। । जहेह सीहो व मियं गहाय, मच्चू नरं नेइ हु अतकाले। न तस्स माया व पिया व भाया, कालम्मि तम्मंसहरा भवंति।२२॥ न तस्स दुक्ख-विभयंति नाइप्रो, न मित्तवग्गा न सुया न बंधवा । एक्को सय पच्चणुहोइ दुक्ख, कत्तारमेव अणुजाइ कम्मं ।२३। चिच्चा दुपयं च चउप्पयं च, खेत्त गिहंधण्ण-धन्नं च सव्वं । सकम्मबीओ अवसो पयाइ, पर भव सुदर पावगं वा ।२४। तं एक्कगं तुच्छसरीरगं से, चिईगयं दहिउं पावगेण । भज्जा य पुत्तावि य नायत्रो वा, दायारमन्नं अणुसकमंति ॥२५॥ उणिज्जई जीविय-मप्पमाय, वण्णं जरा हरइ नरस्स रायं । पंचालराया वयण सुणाहि, मा कासि कम्माइं महालयाइ ।२६। अहंऽपि जाणामि जहेह साहू, जं मे तुम साहसि वक्कमेयं । भोगा इमे सगकरा हवति, जे दुज्जया अज्जो अम्हारिसे हिं ।२७। हत्थिणपुरम्मि चित्ता, दळूणं नरवई महीड्ढीयं । कामभोगेसु गिद्धेण, नियाणमसुहं कडं ।२८। तस्स मे अपडिकंतस्स, इमं एयारिसं फल । जाणमाणो वि जं धम्म, कामभोगेसु मुच्छियो ।२६। नागो जहा पंकजलावसन्नो, दठ्ठ थलं नाभिसमेइ तीरं। एवं वयं कामगुणेसु गिद्धा, न भिक्खुणो मग्गमणुव्वयामो ।३०॥ अच्चेइ कालो तरंति राइनो, न यावि भोगा पुरिसाण निच्चा। उविच्च भोगा पुरिसं चयंति, दुमं जहा खीणफलं व पक्खी ॥३१॥