________________
जन स्वाध्यायमाला
अन्न-दत्तहरे, तेणे, माई कण्णु हरे सढे ॥५॥ इत्थी-विसय-गिद्धे य, महारंभ-परिग्गहे । भुजमाणे सुरं मसं, परिवूढे परंदमे ।। अयकक्करभोइ य, तुंदिल्ले चिय-लोहिए । आउयं नरए कंखे, जहाएस व एलए।७। . पासणं सयण जाणं, वित्तं कामे य भुजिया । दुस्साहड धणं हिच्चा, बहु सचिणिया रयं ।। तो कम्मगुरू जतू, पच्चुप्पन्न-परायणे । अएव्व आगयाएसे, मरणतम्मि सोयई ।। तो पाउ-परिक्खीणे, चुयादेह विहिंसगा। आसुरीयं दिसं बाला, गच्छति अवसा तम ।१०॥ जहा कागिणिए हेउ, सहस्सं हारए नरो। अपत्थं अम्बग भोच्चा, राया रज्ज तु हारए । एवं माणुस्सग! कामा, देवकामाण अतिए। सहस्स-गुणिया भुज्जो, पाउं कामा य दिग्विया ॥१२॥ अणेग-वासानउया, जा सा पन्नवो ठिई। जाई जीयति दुम्मेहा, उणे-वास-सयाउए ।१३। जहा य तिन्नि वाणिया, मूलं घेत्तण निग्गया। एगोऽत्थ लहई लाभं, एगो मूलेण आगयो ।१४। एगो मूलंपि हारित्ता, प्रागओ तत्थ वाणिो । ववहारे उवमा एसा, एवं धम्मे वियाणह ॥१५॥ माणुसत्तं भवे मूलं, लाभो देवगई भवे । मूलच्छेएण जीवाणं, नरग-तिरिक्खत्तणं धुवं ॥१६॥