________________
नदपेक्षापूतिकृतेऽस्य समजनि मंरचना। अत्र परिभाषाणां प्राधान्यमस्ति । परिभाषा विपुलप्रदेश विकीर्ण तत्त्वं समाहृत्य स्वल्पेषु शब्दपु प्रदीप्तं करोति अतः मा तथव स्वस्योपयोगिता प्रमाणयति, यथा राजपथानुयायिनां दृष्टावुपयोगिता माधयति पथपरिमाणमूचकः प्रस्तरः । अकमेवोदाहरणं पर्याप्तं भविष्यति विपयवंशद्याय । डा० सानकोडी मुकर्जी, एम० ए०, पी-एच० डी० (आशुतोप प्रोफेसर तथा अध्यक्ष, संस्कृत विभाग, कलकत्ता विश्वविद्यालय) प्रस्तुतग्रन्थस्याध्ययनं कृत्वा मम समक्षमागताः। ते जैनदर्शनस्यापि अध्यतारः सन्ति । तैः प्रोक्तंअद्यपर्यन्तं उपयोगस्याओं मया सम्यक्तया नावगतः । अद्य स जातोऽस्ति मम हृदयंगमः । मया पृष्टं-कमिदं जातम् ? तैः प्रोक्तं'चेतनाव्यापार उपयोगः'-अनया परिभापयाम्य स्पप्टता जाता । सामान्यतया संस्कृतसाहित्य नास्मिन्नस्य व्यवहारोऽस्ति । मयापर्यालोचितं-एतादृशो विद्वांसोऽपि परिभाषामपेक्षन्ने तदानी कोऽत्र सन्दहा यदि विद्यार्थिनः स्युः परिभापासापेक्षाः । एतदेवाऽस्य ग्रन्थनिर्माणस्य प्रयोजनम् ।
प्रस्तुतं द्वितीयसंस्करण विद्यते । अस्मिन् किंचित् परिवर्तितं, किचित् परित्यक्तं किंचिच्च परिधितम् । तथा प्रयत्नः कृतः यथा वर्तमानपद्धतिसन्दर्भेस्योपयोगिता समधिकं परिवद्धिमाप्नुयात् ।
अस्याश्च सम्पादन निकायसचिवेन शिष्यवरमुनिनथमलेन 'तट्ठिीए तम्मुत्तीए तप्पुरककारे तस्सन्ना तन्निवेसणा' इत्यागमवाक्यानां साक्षात् चरितार्थीकरणसहजसंकल्पन य: श्रमो व्याधायि स च नाभिनन्द्यत तदभिनन्दन स्वाभिनन्दनप्रसक्तिः । गुरुशिप्ययो: कथंचिदभिन्नत्वात् केवलमाशीर्वचनप्रदानेनंव आश्वस्तो विश्वस्तश्च भवामि मनसि नितरां मोमुदीमि ।
(६)
