________________
जन रत्नाकर
१०५
-
उपना, मुर्गा गाय मरावी । पंखी पिंजर पाड़िया, कट गिलोल करावी। ते० ॥६२॥ केई जुहर कराया, धोरी केई धरणा। दुरबल लोक केई दुहव्या, करमा सु कोई न डरणा । ते० ॥ ६३ ॥ खेत बाग खेडाविया, होय हाकम हुजदार । सर दह केई शोषाविया, भरिया पापारा भार । ते० ॥ ६४॥ कवाड़ी भवे कर्म में किया, केई कठोता कराया । सालर मूलर बड़ काटिया, पापे पेट भराया । ते ॥६५॥ कलाल कुंजड़ा कुले, दारू भट्ट चढाया । भाजी केकरे कारणे, केई रोप रोपाया । ते० ॥ ६६ ॥ भाठा सिलावट भांजिया, केई मन्दिर कराया। माटी ईटा कारणे, केई चाव लगाया। ते ॥६॥ भैरूं भवानी मानिया, महा रुद्र हनुमान । आठ मद छके करी, दीधा बलिदान । ते॥१८॥ पंखी माला खोसिया, भंवरा घर ढाया। सूल्यां धान दुलाविया, पापे पिण्ड भराया। ते० ॥ ६ ॥ निन्दा कीधी साधु की, सुधा साधु सताया। कुगुरु संगे लाग ने, कर्म बहुला बंधाया। ते. ॥ ७० ॥ दान्तण ने ते कारण, केई रूख कटाया। धोयण दाड़ी ने मीसे, केई गोठ कराया। ते० ॥ ७१ ॥ कावड डुबड केतला, रावल रात रमाया। वले हरषे पात्री योखने, केई चिरत कराया। ते. ।। ७२ ॥ रे रे कर्म किया कैसा, पाप कीधा अपार । ये दोष उदय आविया, अवै कुण आधार । ते० ॥ ७३ ॥ सिद्ध भगवन्त अरु साधु नो, हिवे शरणो होईज्यो । भगवन्त नो भजन कीजिये, सुर रहामो जोईज्यो । ते० ॥ ७४ ॥ समदृष्टि जीव ते सरधसी, सुणतां समता आवै । भारी कर्मा जोवना, सुणतां दुःख पावै । ते.