________________
(५५३) री॥प्रौढ पुत्र परिवार, लोकमांहे अधिकारी॥यौव न रूप अनूप, गर्व मनमांहे नमावे ॥करतो मोडामो ड, जगत तृण सरिखो जावे ॥ अखियां मूढ देखे न ही, आज काल मरवू अ॥ जिनहर्ष समज रे प्रा गीया, नहितर फुःख पामोश पडे ॥१॥संक सरी खी पुरी,विकट गढ जास ऊरंगम ॥ पारखली खाई स मुझ, जां पहुंचे नही विहंगम ॥ विद्याधर बलवंत, खंत्रण केरो स्वामी ॥ सेव करे जसु देव, नवग्रह पाये नामी॥ दशकंध वीश नुजा लहे,पार पाखें सेना बदु ॥ जिनहर्ष राम रावण हण्यो, दिन पलटयो ए. लटया सदु ॥ २ ॥ सवैयो ॥ रूप घट्यो रस रंग घ टयो, नघटयो मन पाप विकारनथें, तेज घटयो तरु पाप घटयो न घट्यो, चित्त कामविलासनथें ॥ सा र घटयो अब सीर घटयो, न घटयो चित्त लोन रसा यनथें, नसेन कहे जुग जात घट्यो, न घटयो कोन कोध कषायनथें ॥१॥
॥कवित्तापहेलुं सुखजे दीलें नरा,बीजु सुख जे घर दीकरा ॥त्रीजुं सुख जे ऋण विण वरा,चोथु सुख जे पोतें घरा ॥ पांचमुं सुख जे नक्ति नारि,बहुं सुख जे प्रतिष्टा बार ॥ सातमुं सुख जे आंगण जुत्त, पुण्ये ल हीयें ए घरसुत्त ॥ १ ॥ पहेलुं सुख जे न जईये गा म, बीजं सुख जे वसीयें वाम ॥त्रीजुं सुख जे माने नू प, चोयुं सुख जे रूप सरूप ॥ पांचमुं सुख जे शबा यें रमें, बहुं सुख जे वेलो जमे ॥ कवि कहे सातमुं