________________
( ३४० )
हो निर्मल सुख लहे ॥ दान देतां दण मात्र, विलंब न कीजें हो उदयरतन कहे ॥ ए ॥ इति ॥ ॥ अथ शियल स्वाध्याय ॥
॥ धन्य धन्य ते दिन माहरो || ए देशी ॥ ॥शियल समं व्रत को नही, श्रीजिनवर जाखे रे ॥ सुखापे जे शाश्वतां, दुर्गति पडता राखे रे ॥ शी० ॥ ॥ १ ॥ व्रत पञ्चरकाण विना जुने, नव नारद जेह रे || एकज शियल तणे बचें गया मुक्ते तेह रे ॥ शि० ६२ ॥ साधु ने श्रावक तयां, व्रत बे सुखदायी रे ॥ शियल विना व्रत जाणजो, कुशका सम जाई रे ॥ शि० ॥ ३ ॥ तरुवर मूल विना जिस्यो, गुण विण लाल कुमान रे ।। शियल विना व्रत एहनुं, कहे वीर भगवान रे ॥ शि० ॥ ४ ॥ नव वाडें करी निर्मलुं, पलं शीलज धरजो रे ॥ नद रत्न कहे ते पी, व्रतनो खप करजो रे ॥ शि ॥ ५ ॥ ॥ अथ तपःस्वाध्याय ॥
॥ ईमर यांबा यांबली रे || ए देशी ॥
॥ कीधां कर्म निकंदवा रे, लेवा मुक्ति निदान ॥ हत्या पातक छूटवा रे, नहीं कोई तप समान ॥ न विक जन, तप सरिखुं नही कोय ॥ १ ॥ उत्तम तपना योगथी रे, सुर नर सेवे पाय ॥ लब्धि हा वीश कपजे रे, मनवंबित फल थाय ॥ नवि० ॥ ॥ तप० ॥ २ ॥ तीर्थकर पद पामीयें रे, नासे सघ ला रोग ॥ रूप लीला सुख साहेबी रे, नहीयें तप संयोग ॥ नवि० ॥ तप० ॥ ३ ॥ ष्ट करमना उघने