________________
श्री शांतिनायनो रास खंम हो. ३२१ में कहे महोटे साद ॥ मुफ पूजा विण कीधे एम, मंत्रसिदि तुं चाहे केम
॥ १७ ॥ ए पण राजतनय अज्ञान, तें जोलवियो मति विज्ञान ।। एम कही तेणें कियो सिंहनाद, क्षेत्रपालें मांमयो उन्माद ॥ १९ ॥ ते त्रण शिष्य योगीना जेह, पडिया नबलीने नूयें तेह ॥ वोल्यो कुंवर मन सा हस धरी, फोकट झुं गाजे मति फरी ॥ २० ॥ जो देवपाल तुं अति बलवंत, तो युद्ध कर मुझ साथै महंत ॥ तेहने निरायुध देखी कुमार, मूके खड्ग दूरे तेणी वार ॥ २१ ॥ वेदु सन्मुख आवीने अड्या, नुज दमें मांहोमांहे नया ॥ वेदु वलीया को नवि लडथडे, पगपडबंदें धर धडहडे ॥ २२ ॥ वजसार निजनुज जीडियो, कुमरें क्षेत्रपाल पीडियो ॥ तस साहस देखी थयो तुष्ठ, वोल्यो माग माग वत्स इष्ट ॥ २३ ॥ कहे कुमर मूकी जो देव, यया सुप्रसन्न मुफ उपरें देव ॥ तो मुझ ऊपर करुणा धरो, योगीनुं मनोवांनित करो ॥ २४ ॥ कहे क्षेत्रपाल एहनो सिह मंत्र, थयो तुझ महातम गुणवंत ॥ सकल समीहितने पूरशे, चिंता सवि मननी चूरशे ॥ २५॥ पण तुं मनोवांछित मुफ पास, माग माग वत्स सुगुणनिवास ॥ महानाग्ये दरिसण देवनु, निष्फल नवि थाये नीपन्युं ॥ २६ ॥ कहे कुमर तो तेम करो स्वामि, कनकवती होवे माहरे नाम ॥ परणी पण वांडे नवि जोग, कर्म तणो ए महोटो रोग ॥ २७ ॥ कहे ज्ञानें जोई क्षेत्रपाल, वश थाशे तहारे भूपाल ॥ मुज अनाव कामितरूप हशे, तेहथी काज सकल सीजनशे ॥ २ ॥ वर दे पहोत्यो निज ताम, योगी प्रशंसे कुमरने ताम ॥ साहसिक तुमयी मुफ काम, सीध्यु राखी तें मुज माम ॥ ॥ ॥ अवसर मुजने संनारजो, काम काज वलि फरमावजो॥ एम कहीने योगी चालियो, कुंवर निजमंदिर हालियो ॥ ३० ॥ निज धावास कुंवर याचियो, साजन जन मनमांना वीयो । ढाल ठठे खमें तेरमी, सांजलतां श्रोता मन गमी ॥३१॥४१॥७॥
॥दोहा॥ - ॥ अंग पखाली आपणुं, धरतो हर्प अत्यंत । वीर वेप की शयन, कीधुं यह निश्चिंत ॥ १ ॥ हवे बीजे दिन यामिनी, पहार एक गई जाम । अदृश्य रूप ले रमणी, मंदिर पहोतो ताम ॥ २ ॥ कनकवती दीती तिहां, दोय दासी वेद पास ॥ बात करे ते रंगनी, निमुणे कुमर उल्लास ॥ ३ ॥