________________
३२० जैनकथा रत्नकोष नाग आठमो. हैये हर्ष वद्ध धरी, वोलाव्यो ते आदर करी ॥ २॥ कहे विनीत गुण धर्मकुमार, जगवन् न घटे ए आचार ॥ गुरु सम बासन वेसे जेह, सुर्विनीत नर कहियें तेह ॥ ३ ॥ तमें महोटा योगीश्वर जाण, अमने मानेवी तुम ाण ॥ तुम तूठे आपद सवि टले, मनोवांछित थावीने मले ॥४॥ निज पदाति वस्त्रोपरि तेह, वेठो कुमर धरी मन नेह ॥ मुफ नगरी पान धारो आज, सवल वधारो महारी लाज ॥ ५॥ कहे योगी सुण राजकुमार, तुं मुफ मान्य सही निर्धार ॥ पण निःकिंचन हुँ महाराज, शी तुम नक्ति करुं हुं आज ॥ ६ ॥ कहे कुमर तुमची धाशीप, ए अम लद कोटी वकशीस ॥ कहे योगी ते साचु कडं, पण लोकिकमां एवं लमु ॥ ७ ॥ यतः ॥ जक्तिः प्रेम प्रियालापः, सन्मानं विनयस्तथा ॥ दानेन हि विना लोके, सर्वमेतन्न शोलते ॥ १ ॥ पूर्वढाल ॥ कहे कुमर पुन रपि एम वापी, सुनजरें जुवो तमें गुणखाण करो आज्ञा अमने जे संत, ए तुम कहिये दान महंत ॥ ७ ॥ कहे योगी सुण नइ कुमार, ने मुज पासें मंत्र नदार ॥ पाठ वरस थयां करतां जाप, श्रम कीधो में बदुलो धाप ॥ ए॥ तास विधन प्रतिघातक थाय, जो तुं एकरयण ण वाय ॥ तो प्रयास सफलो होवे सही, एह वात नैरव मुख कही ॥ १० ॥ कहे कुमर कर जोडी ताम, ढुं बुं स्वामि तुमारे नाम ॥ कहो तेणें दिन धावू तुम पास, साधो मंत्र तमें उनास ॥ ११ ॥ कहे योगी कालीचर दशी, प्रेतवने आवेवु निशि ॥, ढुं पण त्रिदु शिप्यनी संघात, आवीश तिहां निसुणी एम वात ॥ १२ ॥ कुंवर प्रणाम करी घेर गयो, योगी मने यति हार्पित थयो ॥ घर जइ चनदश दिवस सुजाण, आव्यो मला णे कुंवर अलिपाण ॥ १३ ॥ शिष्य संघातें योगी ताम, आव्यो कुंवर करे परणाम ॥ कहे योगी याजे दुशियार, मुज राखणाने साहस धार ॥ १४ ॥ कहे कुमर चिंता मत धरो, सुखें तमें मंत्रसाधन करो ॥ कुष्ण तुम साहामुं नाली शके, खड्ग फाली उनो नवि चके ॥ १५ ॥ मंगल कर। एक शव स्थापियो, थग्नि प्रजाली होमविधि कियो ॥ इण असर प्रकट्यो निर्घात, विश्व बधिर करतो सादात ॥ १६ ॥ था किंधा धरती तिण वार, नीसरियो जीपण याकार ॥ काल कराल बडो यमदूत, प्रकट थयो तिहां एक अन्त ॥ १७॥ गुंते नवि जास्यो मेघनाद, क्षेत्रपाल
JNypna