________________
३२० जैनकया रत्नकोप नाग आठमो. हैये हर्ष वदु धरी, वोलाव्यो ते आदर करी ॥२॥ कहे विनीत गुण . धर्मकुमार, नगवन न घटे ए आचार ॥ गुरु सम आसन वेसे जेह, मुर्विनीत नर कहिये तेह ॥ ३ ॥ तमें महोटा योगीश्वर जाण, अमने मानेवी तुम ाण ॥ तुम तूते आपद सवि टले, मनोवांनित श्रावीने मजे ॥ ४ ॥ निज पदाति वस्त्रोपरि तेह, वेतो कुमर धरी मन नेह ॥' मुफ नगरी पान धारो बाज, सवल वधारो महारी लाज ॥ ५॥ कहे योगी सुण राजकुमार, तुं मुफ मान्य सही निर्धार ॥ पण नि:किंचन डं महाराज, शी तुम नक्ति करुं ढुंबाज ॥ ६॥ कहे कुमर तुमची आशीप, ए यम लद कोटी बकशीस ॥ कहे योगी ते साचुं कह्यु, पण लौकिकमां एबुं लघु ॥ ७ ॥ यतः ॥ नक्तिः प्रेम प्रियालापः, सन्मानं विनयस्तथा ॥ दानेन हि विना लोके, सर्वमेतन्न शोनते ॥ १ ॥ पूर्वढाल ॥ कहे कुमर पुन रपि एम वाणी, सुनजरें जुवो तमें गुणखाण ॥ करो याज्ञा यमने जे संत, ए तुम कहियें दान महंत ॥ ७॥ कहे योगी सुण नइ कुमार, ने मुफ पास मंत्र उदार ॥ आठ वरस थयां करतां जाप, श्रम कीधो में वदुला थाप ॥ ए॥ तास विघन प्रतिघातक थाय, जो तुं एकरयण श्ण गय ॥ तो प्रयास सफलो होवे सही, एह वात जैरव मुख कही ॥ १०॥ कहे कुमर कर जोडी ताम, ढुं स्वामि तुमारे नाम ॥ कहो तेणं दिन या, तुम पास, साधो मंत्र तमें उन्नास ॥ ११ ॥ कहे योगी मालीचठ दशी, प्रेतवने यावेg निशि ॥, ढुं पण त्रिदु शिष्यनी संघात, यावीश तिहां निसुपी एम वात ॥ १२ ॥ कुंवर प्रणाम करी घेर गयो, योगी मने यति हर्पित ययो ॥ घर जश् चनदश दिवस सुजाण, याव्यो मसा एवं कुंवर यसिपाए ॥१३॥ शिष्य संघातें योगी ताम, याव्यो कुंवर करे परणाम ॥ कहे योगी थाजे दुशियार, मुफ राखणने साहस धार ॥ १४ ॥ कहे कुमर चिंता मत धरो, मुखें तमें मंत्रसाधन करो ॥ कुण तुम साहामुं नाली शके, खड्ग फाली ननो नवि चके ॥ १५ ॥ ममन कर। एक शव स्थापियो, यमि प्रजाली होमविधि कियो ॥ ए यमर प्रकट्यो निर्घात, विश्व बधिर करतो सादात ॥ १६ ॥ यह हिंधा धरत! तिण वार, नीतरियो जीपण याकार || काल कराल वडो यमदूत, प्रकट थयो तिहां एक यत ॥ १७ ॥ शुं तं नवि जाण्यो मेवनाद, देवपाल