________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ण थकी हुँ सतीने संतापनो करनार थयो, निंदकमां दुं निंदक -थयो, ही णामां दुं हीणो थयो ॥ ५०० ॥ ___ अथवा में पूर्व को मोटी पुण्याइ कीधी हती, जेथी में तमाराजेवा सा धुनो वचनामृत रस पीधो. हवे तमें कह्यु जे मोटुं शियल तेज ढुं महारी नार्यासहित पादरीश. घणुं कहे गुं? एवं राजानुं कर्तुं वचन सांजलीने ते समये विनयंधर शेठे साधुने विनंति करी के, हे नगवन् ! तमारा वचन रूपी मंत्र करी माहरो विषय रूपी ग्रह हतो ते नातो. ते माटे हवे हुँ हुँ के, तमारां चरण कमल समीपें हुं महारी नार्या सहित दीक्षा लेकं. त्यारें मुनि कहे , अहो देवाणुप्पिया ! ए कार्यमा प्रमाद न करशो. धन्य ने तमने ! एवं चारित्र आदर तमने घटे में, ___ एवां गुरुनां वचन सांजली हर्षवंत थइने ते राजादि सर्व ते मुनिने नमी घेर जश्ने दीदानी सामग्री करवाने उजमाल थया पण राजाने को राज्य योग्य पुत्र नथी. त्यारे प्रधाने विनंति कीधी, हे स्वामि! तमने पुत्र थाय त्यांसुधी विलंब करो. कोई पुत्र तमारे थाय तेने राज्य नार सोंपी पड़ी दीक्षा व्यो. तो पण राजायें प्रधाननुं वचन न मान्युं. त्यारे लोग वैराग्य थकीब मासनो गर्न हतो. तेथी वैजयंती राणीने राज्याभिषेक करीने पोताना प्रधान सामंतने नलामण दीधी के, राणीने जे पुत्र थावे तेने राज्य स्थापी नग रनी प्रजानी रक्षा करजो. ए प्रमाणे जलामण दश्ने, विनयधर शेठने खमा वीने, श्रीजिन नवने अहाई महोत्सव करी, घणा अर्थी जनने दान दइ, वि नयंधर शेव तथा तेनीनार्या सहित, तथा बीजा नगरना घणा लोकनी साथें सर्व विधियें मोटे महोत्सवे, राजानी साथें दीक्षा लेवाने सर्वजन गुरु पासे
आव्या. गुरुये पण तेमने दीक्षा द६, सर्व शिष्य शिष्यणी साथें विहार कीधो. __त्यार पंबी वैजयंती राणीने सामंतादिके आश्वासना द६ स्थिरता उप जावी. ते राणी पण पुत्रनी आशायें ते गर्ननी प्रतिपालना करती हवी. समय जाते गर्ननी अवधि पूरण थइ. सर्व लोक सूतां त्यारे ते राणी मध्य रात्रे गुन मुहुर्ते रूपवती पुत्री प्रसवी. ते पुत्रीने देखीने राणी चिंत ववा लागी के, में पापणीयें पुत्री प्रसवी. पुत्र न प्रसव्यो. विधात्रायें ए मु विपरीत कीधुं ? जेमाटे महारुं चिंतव्युं कां न थयुं ? पड़ी ते पुत्रीने ए कांते बानी राखीने एक विश्वासवंती दासीयें प्रधानने जणाव्यु, त्यारें बु