________________
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. सुधी मारे नियम , त्यां सुधी हे सुलक्षणवंत, तमे पडखोः ॥ यतः॥ जो कुण नियमनंगं, जो वि य कारे कहवी सुब्बुद्धी ॥ ते दोवि हुँति उह लरकं, जायणं नीम नव गहणं च ॥ त्या स्त्री साथें मार्दवपणुं राखीयें तेज वशीकरण, मूल डे, एवं जाणी राजायें अनिबक पणे तेनुं वचन मान्युं.
त्यारें बुद्धिसुंदरी कांक स्वस्थ चित थश्ने, राजाने प्रतिबोधवानो नपा य हृदयमां चिंतवती हवी. एम गीत विनोदें करी राजाने रीजवती पोता नो समय निर्गमती हवी. एक वरवते पोतानी बुदिये अडदना पीटं करी कांकरवानुं धारयं अने ते दासी पासे लोट अणावी तेनुं प्रतल्खं करी पोनाना सरि रूप निपजाव्युं तेने पंच वर्णनी विचित्रतायें चित्रित कीg, पुस्त कर्मे करी प्रशस्त कयुं, ते प्रति बिंब राजाने देखाडीने बुद्धिसुंदरीयें राजाने कह्यु, हे स्वामी, ढुं एवी बुं के नहि ? राजा पण प्रतिबिंब जोइ, एनी क लानी चतुराई देखी घj रीज्यो. अहो ! शरीरने विपे एनी वर्णनी रचना, तथा केडना लांकनपर हस्तनुं लाघव ! जे जाणियें ए हसे , अथवा जोती रही , एवीए प्रतिमा तारा जेवी . अथवा जाणीये ए तुंज साक्षात् हो यनी गं ? एवी देखाय ले ॥ २६ ॥ हे सुन्नु ! एटले नली नृकुटीनी स्त्री! ए स्वरूप प्रतिबिंब निपजावीने तें नलु विज्ञान देखाड्यु, तथा जेनां चि नमां तुं वसी बो, तेने ए स्वरूप दी घणुं सुख नपजावे. त्यारे बुद्धिसुं दरी कहे . ए प्रति विंब तमने सुख नपजावे . तो एने घरमां राखो, अने मुफ अधमने मूको. जेमाटे हुँ तमने इह लोके अने परलोके दुःखनी देनारी . त्यारे राजा कहे . हे प्रिये ! तारा शरीर रूपी रकुयें करी हुँ बंधाणो बु. जो ढुं तुमने मूकुं, तो मारा प्राण ससलानी परें शीघ्र जाय.
ते सांजली बुद्धिसुंदरी कहेजे, हे राजा ! तमे सांजलो, ए प्रतिमा मा राथी अधिकी बे, ए मदनमय कामरूप , अने हूं तो मदनरहित बुं. एम कही राजाना मुख बागल ते मदनमय मूर्ति मूकी. त्यारें राजायें री श करीने तेने एक लात मारी एटले ते प्रति बिंबनो शीघ्र जंग थयो. तेवारें तेना पेटमांहे विष्ठा प्रमुख माठा खराब पुजल जे नयां हतां ते नीकल्यां. ते जोश्ने राजायें कह्यु, ए बालने पण निंदवा योग्य एवी ए चेष्टा तें शी कीधी बे ? त्यारे स्त्रीयें कह्यु, ए मारुं प्रतिबिंब में मारी इजायें नीपजाव्यु ने. ए नारी मुझसररवी जे. अथवा ढुं एथी हीणी . एना शरीर करतां