________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ६३ परस्त्रीना नोगनो त्याग करो. जेथी तमारी नवनी भ्रमणता टले. तेवारे ते राजायें पापनो पश्चात्ताप करीने मनमांहे दाऊता थकां अंतरंग प्रेमेकरी परस्त्रीना नोगनो नियम लीधो. ते रतिसुंदरीने गुगीनी पेठे मानतो ह वो. त्यारपडी ते राजा मनमां दुःख धरवा लाग्यो के, में अनार्य पापीयें ए महा सतीने अनर्थ निरपराध कष्ट उपजाव्यु. हे प्रनु ! हवे एहनी चदु केम आवे ? एवं विचारी शासन देवीने संजारतो हवो ॥ २२५ ॥
॥ कायोत्सर्गे स्थिता पंचनमस्कारपरा सती ॥ अस्यार्थः-ते वखत ते रतिसुंदरी चढुनी वेदना अण वेदती, एकाग्र मनें वीतरागनुं ध्यान धरती हवी, एटाने शासन देवीनु आसन कंप्यु. अवधिज्ञाने सती, महा कष्ट जा णी विमाने वेसीने आवी ने ते सतीनी वेदना टाली, चदु नवी आपी, तत्काल तेने नवां नेत्र कीधां, तेनो महिमा वधारीने देवता पढ़ी नाटक करी सतीने चरणे नमीने स्तुति करता हवा के, हे सतिमाहे वडेरी, पृथ वी मांहे सबदि रूप प्रतिबोधन। देनारी, सत शीयलनी धरनारी,त्रण जग तमां दीपिका समान, एवी तुं जयवंती हो.
राजा तेने देव देवीना टुंद स्तुति करता देखी, शीयलने प्रनावें नवां नेत्र आव्यां देखी, पोतें हर्षरूपी आंसुयें बार्तिरूपिणी अग्मिने समावतो पोते पण शीयलव्रत पालवामां दृढ थातो हवो. सतीने चरणे नमीने, पो तानो अपराध खमावतो हवो. ते देव देवी वंदना करी गया पनी रतिसुंद रीने स्नान, मऊन, नोजन करावी, वस्त्रानरण पहेरावी, घणो सत्कार सन्मान दइ, पोताना प्रधान साथे तेने रथे बेसाडी, ते बाश्ने नंदनपूरे मोकली. वली राजाये प्रधान साथे एवं कहेवराव्युं जे चंडाजाने कहेजो के, ए माहरी बहेन , ए मारी धर्म गुरुणीने, ए महा सती ,माटे एनी घणी रक्षा करजो. तेमां तमो कांइपण शंका न लावशो. तथा में तमारी उपर उष्टपणुं चिंतव्युं, यु६ कीचूं, ते तमो दमा करजो. वली तुं पण ध न्य बो, जेना घरमध्ये एहवी सादात् लक्ष्मी सरखी सती नारी जे. अने ते ने तुं पाम्यो बो. एवां वचन कही राजाने प्रणिपात करजो. एवं कही प्र धानने साथे वसावा मोकल्यो. पनी ते प्रधान नंदनपूरे पोहतो, चंराजाने मल्यो. जेम महेंऽसिंह राजायें कह्यु हतुं तेम तेने कहीने ते रतिसुंदरी चं राजाने सोंपी. त्यारे राजायें स्त्रीनुं कुर्बल शरीर देखी, ते प्रधाननां वाक्य