________________
पृथ्वीचंऽ अने गुणसागरनुं चरित्र. वे समये कोश्क कुलदेवी हती ते त्यां विरु रूप करीने आवी. तेना मस्त के केश पीला, बिलाडीना जेवी मांजरी अांख, खरना सरखा दांत, उठना सरखा होत, कपिमुखी फुटी नासिका, तुल अंगुली, रागी पुरुषनो राग मटे एहवा रूपें आवी ते देखीने राजा विस्मय पाम्यो. राजानुं कुशी लपणुं जाणी नलंनो देती तेने केहवा लागी के, राजकन्या सरखी तहारा घरनी पटराणी तेने मूकीने तुं ए मध्यम स्त्रीउनी उपर गुं राचे , मान अपमान, कीर्ति अपकीर्ति, पात्र अपात्र कांश जोतो नथी ! धिगू ता हरा विवेकोतपणाने ! एहवं तेहy बोलवू सांजलीने राजा अत्यंत ला ज्यो. वली देवी बोली के, ए स्त्रीने पोताने घेर पहोचाड, नहितो महा दुःख पामीश. एवं सांजली राजा आश्चर्यवंत थ जोइ रह्यो.
एदवे समये उद्यानने विपे सूरसेन नामे ज्ञानवंत मुनि श्राव्या. ते जाणी परिवार सहित राजा अने विनयंधर शेठ तथा तेहनी चार स्त्री ते सर्व साधुने वांदवा याव्या. राजा पण हर्षसाथें गुरुने वांदीने वेगे. कर्मक्त शनी हरण करनारी एहवी झानीमुनियें देशना दीधी. तेवार पड़ी अवस र पामीने राजा विनयेंकरी मुनिने पूबतो हवो.
हे प्रनो ! विनयंधर शेठ देवांगनाथी अधिक रूपवती एहवी स्त्रीयो केम पाम्यो ? बीजा पुरुषो एहवी रूपवती स्त्री केम नथी पामता ! ए शे कर्म विशेषे ? एह राजायें पूयु, त्यारे नगरना लोक तथा ते विनयंधर शे न अने तेहनी स्त्री ते सर्वे एकाय मने थइ पोताना नवनां स्वरूप सांज ले ले. जेम आषाढो मेघ उमाह्यो देखीने मोर हर्षे, तेम सर्व हर्ष पाम्या.
तेवारे गुरु कहे . हे राजा ! सुरूप कुरूपy कारण ते सर्व पूर्वनवनां न पाज्या कर्म ले. अने सुख सुःख पाम ते पण पूर्व नवना कर्मोपार्जन थकी ज जाणवू. ते कर्म तत्त्ववंत, ज्ञानवंत पुरुषं वे प्रकारनां कह्या जे. गुनकम शातासुख पामे, अने अगुन कम अशाता ःख पामे. माटे सांगल. हेरा जन्! ए विनयंधर शेग्नो पाउला नवनो अधिकार तुमने विस्तारें करी क हुँ . पूर्वे गजपुरनेविषे विचार धवल नामें राजा हतो. एहवे समये ए राजानो कोइक वैतालिक हतो, ते उदार सार एवा उपगारनो करणहार हतो. ते कोइ पण पुरुषने इष्ट अन्नें निरंतर जमाडीने पनी पोते नोजन करतो हतो. एवी रीतें सुख जोगवता त्यां नत्सर्पिणी कालनेविषे नवमा