________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४५ करीश. साधर्मिकनुं वात्सल्य करीश. अमारी प्रवर्त्तावीश. एवां गुन मोहो लां ते राणीने उपज्यां. ते बधां राजायें पुरां पाड्यां. पनी गुन योगें पूर्व दिशे जेम सूर्य प्रकाशे, तेम तेजवंत अंधकारने टालतो एवो पुत्र मध्य रात्रे ते राणीये प्रसव्यो. त्यारे सुमुख नामा दासीयें पुत्रजन्मनी वधामणी थापी. त्यारें राजायें तेने सार शृंगार आप्या. दासीकर्म दूरें की . एवी वधाइ अापी. त्यार पनी प्रातःकालने विषे राजायें पुत्रनो जन्ममहोत्सव प्रवर्ताव्यो. त्यारे गीत अने नृत्ये करी घणो अद्भुत रस उपनो. तोरण जे जे ते स्फुरण पामवा लाग्यां. श्रेष्ठ एवा तुर्यादिक वाजिंत्र तेणे करी आका श नराई गयं. लोकने आपेखंजे प्रधान दान अने मान तेणें करी मोद वर्धापन थयु. एवी रीतें एकमास अतिक्रांत थयो, त्यारें राजायें कुटुंबने जमाड़ी सर्वनी साखे स्वप्नने अनुसार ते पुत्रनुं कमलसेन एवं नाम पा ड्युं. ते पुत्र गुक्त पदनी बीजनो जे चश्मा तेनी पेठे वृदिपामतो थको कुशल, लायक अने सकल कलायें करी पूर्ण थतो हवो. ते पुत्र पवित्र यौवनावस्था पाम्ये बते ते कुमर हर्ष रहित, शोकरहित, षरहित, इर्ष्या रहित, क्यांय फोकट विवाद नही करे, क्यांय विरोध नही करे, क्रोध न ही करे, महा मत्सर नही करे, विवाहनी अथवा विषय विकारनी वार्ता तो तेने रुचेज नही. पूर्वजन्मना सुरत अन्यास थकी शांत, दांत, दया वान् एवो ते थयो, नीचीदृष्टिथी चालवू, सत्य वचन बोलवू, मुनिनी पेठे मौन धारण करीने रेहवं, अवसरें थोडं बोलवू, एवो ते कुमार परोपकारी, दाक्षिण्यवंत, दातार, पराक्रमी, गंजीर, गुणवंत, होतो हवो ॥ २१॥ एवे समये ज्यां कोकिल जे जे ते गायन करे , चमर जे जे ते बंदी थईने स्तुति करे , किंशुक वृद्ध जे जे ते जेना उपर बत्र धरे , यने मचकुं दना वृद जे ले ते जेनी उपर चामर ढाले बे एवो वसंत राजा आव्यो. एटले वसंत ऋतु आवी. ते समये स्त्रीयोने देखी कामी सुनटर्नु मान वि लय गयुं , ते स्त्री आगल हाथ जोडी उना रहे , हीचोले हीचे में, नर नारी जन जे जे ते लगा गर्व मूकीने फागनां गीत गाय , प्रायः चमरनुं नृत्य अने गुंजारवरूप रास गीत तेणें करी शोनतुं एवं महीमंमल थयुं, युवान पुरुषने नन्नासकारी एवो मधुमास आव्यो, त्यारे मित्रनी प्रे रणाथी क्रीडा जोवाने अर्थे कमलसेन कुमार नंदन वनने विषे धावतो हवो,