________________
४४
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. त्रवंत बदुलब्धियें सहित , ते शंखमुनिनी पेठे स्वर्ग तथा मुक्तिना नजनारा थाशे. ॥ ४ए ॥ प्रथम नवमां प्रथम व्रतधारी एवा जे शंखराजा तथा कलावती तेनी कथायें कलित एवो ए या चरित्रनो प्रथम सर्ग .॥ इति श्रीप्टथ्वीचंगुणसागरचरित्रे प्रथमसर्गस्य बालावबोधः समाप्तः ॥
॥अथ श्रीक्षितीयसर्गस्य बालावबोध प्रारंनः॥ ॥ हवे देवता थयेलो शंख राजानो जीव ते त्यां देवसंबंधी जोग लोग वी त्यांनुं आयुष्य पूर्ण पालीने त्यांथी च्यवी शेष रही जे पुण्यप्रति ते रोकरी सहित ज्यां उपन्या ते सांजलो. जंबुद्दीपना दक्षिणाई जरत क्षेत्र ने विषे मध्य खंमनुं जे मंमन एवो मणिपिंगल नामा देश होतो हवो. ते देश केवो ने. ज्यां सुंदर गाम ते पुरसमान बे.घणी लक्ष्मीयें करी मनोहर एवां ज्यां घणा पुर अने नगर . ते देशने विपे (पोत के०) वाहण स मान नरेती सकल सार वस्तु जेमां, तथा ( पोत के०) बालकसमान घणा अालय ज्यांबे, एवं पोतनपुर नामें नगर चे. त्यां शत्रुजय एवे नामें राजा बे. ते केवो के ? तो के, जेणें पोतानुं हृदय परनारीने नथी दीधुं. तथा पोतानी पूंठ शत्रुने नथी आपी. एवो शियलवंत पराक्रमी ते राजा ने तेने रूपवती लावण्यवती एवी वसंतसेना नामें राणी . ते राजा राणीने इंश इंशणीनी पेठे, रविप्राचीदिग्नी पेठे, शिवगौरीनी पेठे, सुखमय नोग जोगवतां तेमनो घणो काल आनंदमां जतो हवो.
तेवे समये विवेकी एवो शंख राजानो जीव ते देवताना नवथीच्यव्यो, ते शक्तवर्ण पांखवाला हंसनी पेते ते राणीनी कुरवरूपी सरोवरने विषय वतरतो हवो. ते समये पूर्ण चश्मा समान जेनुं मुख के एवी सुखशय्याने विषे सुती थकी समस्त कमले करी पूर्ण एवा कमलाकरने ते पूर्ण चंव दनी एवी जे राणी ते देखती हवी. प्रातःकाले प्रजातना वाजिंत्र वागतां सांगली राणी हर्षवंती थइ थकी जागीने जरतारने स्वप्न दीवानी वार्ता केहती हवी. त्यारेंराजायें कह्यु, हे राणी ! ए स्वप्नानुसारें तने कुलग्द्योतक पुत्र थाशे. राणी कहे , देव गुरुना प्रसादें करी एमजहोजो. पली राजानी आझा ला पोताने मंदिरें जइ ते राणी गर्ननी प्रतिपालना करे .
देवगुरुनी नक्ति करीश. दीन दुखीने दान आपीश. याचकोने संतुष्ट