________________ 500 जैनकथा रत्नकोषनाग सातमो. मलें ? ज्यारे तेने ते रत्नना ग्राहको न मल्या,त्यारेंते पाबा रखडीने पोताने घेर अाव्या. हवे केवली ते दृष्टांतनो उपनय कहे . के हेनव्यजनो! ते श्रेष्ठिपुत्रोने पूर्वोक्त रत्नना लेनारा पासेंथी ते रत्नो, कदाचित् दैवयोगें उपलब्ध थाय, परंतु आ जीवने जो या मनुष्यनवरूप शुनसामग्री, मुक्ति पद पामवानी जोगवाइ, अने जिनधर्म, प्रमुख जो प्राप्त थयां होय अने ते जो हारी जाय. तो ते सर्व तेने कोई कालें मले नहिं. कह्यु के ॥माणु स्स खित्त जाई, कुलरूवारोग्गमाग्यं बुद्धी॥ सवाणुग्गह समा, संजमो य लोगम्मि मुनहाई॥ 1 // अर्थः-मनुष्यदेत्रमा नत्पन्न थाg, सुकुस्त, सुरूप, थारोग्य,आयुष्य,बुद्धि, सर्वनो अनुग्रह, धर्मश्रक्षा अने संयम. एटलां वानां जीवने आ लोकमां मलवां उर्तन .ते माटे तमोने प्राप्त थइ एली मनुष्य जन्मादिक सामग्री, तेने तमोकषाय तथा विषयनोगना नोगथी हारी जा मां.अने हे नव्यो! निर्वाणस्थानप्रत्ये प्रयाण करवामां सारा वाहन समान एवा संयमने स्वीकारो.आवां ते केवलीनां अमृतसमान वचन सांजलीने त्यां बेला केटलाएक नव्यजनो, साधुना अने श्रावकना धर्मने प्राप्त यया. हवे त्यां वेवेलांटथ्वीचं केवलीनी माता पद्मावती राणी, ते केवलीने पूबवा लाग्यां के हे नगवन् ! अर्हधर्मने जाणता एवा अमो बेदु स्त्रीपुरुषने तमारी पर अत्यंतदृढस्नेह रहे , तेनुं हुं कारण हशे? ते सांजली केवली कहे . के हे मातः! या नवथी आगलना नवमां तमें प्रियमती नामा राणी हतां, अने प्रा मारा पिता, तमारा स्वामी जयराजा नामा राजा हता. त्यारें दुं तमारो बेदुनो पुत्र हतो. ज्यारें तमो वेदु संयमाराधन करी ते संयमना प्रनावथी अनुत्तर विमानने विषे देव थयां. त्यारें दुं पण सर्वार्थसिम विमाननेविषे देव थयो हतो. अने तेमज वली या नवने विषेपण आपणो थापणा पूर्वनवनी पढ़ें योग थयो . तेथी ते पूर्वनवना योगथी मारी पर तमने घणोज स्नेह थयो . ते सांजली ते राजाने अने पद्मावती राणीने जातिस्मरणशान उत्पन्न थयु. अने तुरत पड़ी पाईं केवलज्ञान उत्पन्न थयुं. त्यारें सुधर्मेदेवें तेउना केवलज्ञाननो महोत्सव कयो. ते वखत समग्र अ योध्या नगरीमां जगतने आश्चर्यकारक महोटोआनंद वो. हवे ते सुधन सार्थवाह ते केवली नगवानने नमस्कार करी पूबवा लाग्यो, के हे नगव न ! तमो तथा गुणसागरकुमार समानगुणवान केम बो? त्यारे शंखराजा