________________
४७० जैनकथा रत्नकोप नाग सातमो. माने जे. वली कामुक पुरुष, रत्नादि सार शृंगारथी नूषित अने मुनि जनने दुःखरूप एवा श्यामाना शरीरने सुरसुंदरीनी समान जाणे . माटे हे बटुक ! था संसारी जीव पण पूर्वोक्त मूर्ख एवा केशव बटुक नी पढ़ें विराधनाज पामे जे. तेथी या वितथ एवा संसारमा कांश सारज नथी. श्रावो कुमारनो कहेलो सउपदेश सांजलीने नष्ट थयो के स्वरूपनो गर्व जेने एवी ते स्त्रीयो, विचारवा लागीयो के अहो! या आर्यपुत्र जे कांकहे जे, ते खरेखलं . कारण के याबापणा अंगमां तेमना कहेवा प्रमाणे कां पण सुंदरत्व नथी. केवल श्वेतचर्मना ढंकावाथी उपरथी सुंदरपणुं देखाय बे. परंतु वस्तुतः जोतां तो, जेम आपणा अंगमां सुंदरत्व नथी, तो वली पुरुषना अंगमां पण सुंदरत्व क्या ? जेवां आपणां शरीर , तेवांज पुरुषनां पण बे. तेम बतां पण आ आर्यपुत्र, केवल स्त्रीना देहनेज केस निंदे ने ? एम ज्यां विचार करे , त्यां तो वली पृथ्वीचं कुमार बोल्या, के हे बटुक ! हाल जे में कह्यु, के जे कामासक्त पुरुष होय , ते स्त्रीयोना शरीर ने वृथा सुंदर मानी मोह पामे ले. तेम वली स्त्रीयो पण कामासक्त थ पूर्वोक्तरीतें देखवामां सुंदर बने वस्तुतः स्त्रीना अंगनी पढें मुर्गधवस्तुथीनर पूर, एवा पुरुषोना शरीरने विषे मोह पामीने विषकीटकनी पहें रमे . परंतु पुरुषना करतां स्त्रीमा चार दोषो वधारे होय . तेथी ते वधारे निंद्य ने. ते चार दोष कया ? ते कहे जे. के तेमां एक दोष तो ऋतुनु आवq. बीजो दोष, उर्गनुं धारण करवू. त्रीजो दोष, सुवावड थाय डे, ते. अने चोथो दोष ज्यारें प्रसव थाय त्यारे पूर्वोक्त ऋतु वगेरे सर्व उर्गध अने खराब पदार्थो देखवामांबावे जे ते.ते माटे ते स्त्रीना अंगमां चार दोषो वधारे जे.एम कहीने पाला वली ते केशव बटुकना दृष्टांत साथें मेलवी कहे जे. के हे बटुक ! या जीव, केशवनी पर्नु तेवा विषय सुखरूप निधिने था देह रूप घरने विषे जोवे ,अने ते विषयसुखने कुचेष्टारूप कोदालीथी खोदे जे. पबी या जीवने साधर्मिरूप स्वजनो ना कहे ,के हे ना! विषयसुखरूपध नने तुंआ शरीररूप घरमांथी कुचेष्टारूप कोदालीथीम काढ. तो पण ते जीव, तेनुमानतो नथी. त्यारें पड़ी ते कुचेष्टारूप कोदालीना प्रहारथी धर्ममर्यादा रूपनीत, तेनी पर पडे . अने या प्रकारना उनयें करीअपयशरूप कच राथी ते व्याप्त थ जाय जे. अने पडी कर्मपरिणतिरूप कपिला स्त्रीयें करी