Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 480

មិច जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. . ज्यारें तमें कहेवा आव्या डो, त्यारें आ मारी बीजी सात कन्या , ते पण ढुं तेनेज आपुं . एम कही ते आठे कन्याउने टथ्वीचंइने वाग्दानथी
आपी. पढ़ी जयदेव राजा ते आठ कन्याउने विवाह सामग्रीसहित पोताना जयपुर गाममा लाव्यो. अने तदनंतर ते कुमारना मामा जय राजायें पोतें पण विचार कस्यो के ढुंपण कनकावती प्रमुख मारी जे आत कन्याउने, ते पृथ्वीचं कुमारनेज आपुं ? एम विचारी पोते पण ते कनकावती प्रमुख पोतानो आते कन्याउने पृथ्वीचंने आपवानो निश्चय कस्यो. पनी ते पूर्वोक्त लजितसुंदरी वगेरे आठ तथा पोतानी कनकावती प्रमुख पाठ.ए सर्व मली सोल कन्याउने ते कन्याना ना तथा सैन्य साथे लग्नोपस्कर सहित अयोध्या तरफ मोकलावी. ते कन्याउनी ज्यारें आववानी खबर पडी, त्यारे तेनने नरसिंह राजायें मनोहर एवा उतारा थाप्या. पनी ते राजा, पोताना पृथ्वी चंड कुमारने विनववा लाग्यो के हे वत्स! आठ कन्या कोक मोहोटा राजा नी, तथा आठ तारा मामानी, एम सोल कन्याउने आपणी उत्तमकीर्तिने लीधे बांही तारी साथें पाणिग्रहण करावा माटे तारा मामायें मोकलेली बे, तो हवे ा तारा मनमां वैराग्य तथा उदासोनपणुं , ते तुं काढी नारख्य. अने ते उत्तम सोल कन्याउनुं उत्साहथी पाणिग्रहण कस्य. अने हे पुत्र! अमारा चित्तने चेन पण एम करवाथीज पडशे ? वली हे सुत! ग्राम तारा अत्यंत गतरागपणे रहेवाथी अमने मनमां घगुंज कष्ट थाय ने. हे पुत्र ! तुं जो तो खरो.के या बीजा राजाउना कुमारो हास्य, विनोद, लीला, शृंगार प्रमुख करी केवो आनंद लेने ? तथा अश्वपर हाथीपर रथपर बेसी केवी मोज मजा माणे ? अने अमारा मंदनाग्यने लीधे तुंबावो त्यागी जेवो क्याथी थयो ? माटे हे कुलदीपक ! ते सर्वराजकुमारोनी पढें तुं पण सुखोपनोग कस्य. अने आहीं आवेलीया कन्याउनुं पाणिग्रहण पण कस्य.
आ प्रकारना पोताना पितानो आग्रह जोइने ते पृथ्वीचं विचाखू के मारा पितानो कुराग्रह माटे माझं लग्न करूं ? ते थया पली बाबीचारी कन्याउने शुधर्ममार्गमा प्रवर्त्तावीश परंतु आ महारा पिताना फुःखदायक उपदेशया दुःखांनोधि समुश्ना विषसमान विषयोमां बीलकुल बासक्त थाइश नहि.एम करतां कदाचित् हाल जो दुं मारा पिताने या कन्या साथें परणवानी ना कहूं, तोते ने घएंज कुःख थाय ? एम विचारीने ते