Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 475

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ४६३ के हे गुरो! आप कहो बो, ते खरी वात , अने अमें पण जाणीयें बैयें के स्नेह जे , ते बंधन , संसार वधारनारो , तथा मोदमार्गमा अवरोध करनारो ने, परंतु ज्ञाततत्त्व एवा अमने बेहुने परस्पर स्नेह घणोज रहे बे, ते, कारण अमाराथी कांइसमजातुं नथी तेथी हे महाराज! ते ते अमोने पूर्वनव- कारण दशे? के आ नवनुं ? ते आप जाणो बो, माटे कृपा करी कहो? ते सांनली पोताना अवधि ज्ञानथी गुरुये ते बेदुना पूर्वनवोनो संबंध कहि थाप्यो. अने कह्यु के तमारो बेहु जणनो स्नेह जन्म जन्मने विपे पोषण करेलो ने, तेथी ते हाल उस्त्यज थयो , परंतु हे मुनियो ! ते स्नेह, मोदसुखनो विघातक डे, माटे तमारे तेनो त्यागज करवो जोश्यें. या प्रकारें गुरुना मुखथकी पोताना पूर्वनवोनां चरित्र सांजलीने उत्पन्न ययुं दे जातिस्मरण झान जेने एवा ते बेहु मुनियो, ममत्वनो त्याग करी निरंतर जुदोज विहार करवा लाग्या. हवे एकदिवस महासत्त्व एवा ते कुसु मायुध मुनीं, गुरुना वचनथी तीव्र आकरी प्रतिमाने एटले अनिग्रहतपने आदरे , तेथी ते मुनि, विहार करतांज्यां रात्रि पडे , त्यां स्मशानमां के, नय युक्त नूमिमां के,उजड एवा घरमां के, पर्वत पर के,जाडतले के, सिंहथी के, हाथीथकी के बीजा पण घातकी जंतुथी निर्नय थश्ने कामस्सग्गध्यानमा लीन थश्ने रहे .अने नीरस एवा आहारेकरी शरीरने शोषवता, तथा धर्म ध्याने करी कर्मने शोषवता एवा ते मुनि, घणाक नपसों आववाथी पण मेरुनी पढ़ें स्थिर रहे . हवे एक दिवस ते कुसुमायुध मुनि, विहार करता करता सुनौमनामा नगरमां आव्या, त्यां रात्रि पडी जवाथी ते मुनि रात्रे कोश्क शून्यघरमा एकाकी निश्चलपणे कास्सग्ग ध्याने रह्या.ज्यां मध्यरात्रि थर, त्यां तो तत्रत्य कोइएक मनुष्यना प्रमादथी गाममां अग्नि लाग्यो, ते बलतो बलतो शून्यघरमांज्यां कुसुमायुध मुनि काउस्सग ध्याने रह्या ले, त्यांज याव्यो, तेथी ते घर पण सलगवा लाग्युं. तथापि ते मुनियें ध्यान बोडी पोता नी कामस्सग्गनीप्रतिझानो त्याग करी ते उपसर्गथीःखित थ पलायन कयुं नहिं. त्यारे ते मुनि नावनासक्त तथा गुक्तध्याननेविषे समाहित थकाज त्यां मरण पामी सर्वार्थसिम महाविमानने विषे उत्तम देवता थया. पडी प्रातः काल थयो, त्यारे ते मुनिने प्रज्वलित थयेला जोड्ने गामनां माणासो अत्यं त खेद पामी पोताना बली गयेला माल तालने न संचारतां घणोज शोक