________________
४५७ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. कामिनी, फुटडाइ, देवेंऽपणुं, काम अने अर्थ तेनी स्थिति, अनुपम एवं त्रण लोकनुं अधिपतिपणुं अने मोद. ए सर्व प्राप्त थाय , ते माटेज या लोकने विषे जिनेश्वर ते धर्मने सर्वेमां अग्रेसर गणेलो के ॥ १ ॥ वली जे धर्मना सेवन करवाथी प्राणीयोने घरने विषे लक्ष्मी, मु खने विषे सरस्वती, बेदु हायने विषे शौर्य, पाणितलने विषे दान, हृदयने विषे सारी निर्मल बुद्धि, शरीरने विष सौनाग्यनी शोना, दशदिशानने विषे कीर्ति, गुणिलोकनी साथै सपदपणुं. ए सर्व प्राप्त थाय छे. ते माटें हे राजन् ! वांडित एवी मंगलावतिने आपनार एवा ते धर्मनुं सारी। रीतें सेवन करो ॥ २ ॥ वली हे राजन् ! आ संसारने विषे जेनो संयोग थाय , तेनो पाडो अचानक वियोग पण थाय बे. अने माता, पिता, पुत्र ,कलत्र वगेरेनो जे संबंध में, ते पण स्वप्नसन्निन . तें माटे प्राणि मात्रने सुधर्मनु सेवन करवुज योग्य वे. तो हे राजन् ! तमोयें सर्व जोग जोगव्या , तथा घणा दिवस पर्यंत "श्रा कुसुमायुध राजा समान, बीजो कोई राजा नथी" तेवी कीर्ति पण संपादन करी .निर्मल अने व्यूढ एवो राजशब्द पण संपादन कस्यो , वली प्रणयिजनना मनोरथोने पण पूया ,ते माटे हवे तमारे जोगवी लीधो सार जेनो एवा या राज्यनो त्याग करवोज उचित बे. अने वली संयमव्रत लेवामां यत्न करवू योग्य जे. हे राजन् ! जुन तो खरा, के जे पत्रावलिमां आपणे परिपूर्णरीतें नोजन करी लीधुं होय, तो पण तेज पत्रावलिने पाबी चाव्या करिये, ते ठीक कवाय ? ना नहिंज. तेम तमोयें पण राज्य सारी रीतें जोगवीलीg , तो पण हजी तेमां आसक्ति राखवी, ते ठीक कहेवाय? ना नहिंज. या प्रकारनां सूरीश्वरनां वचनरूप अमृतथी सिक्त थयेलो राजा, पोताना चि तमां चिंतववा लाग्यो के अहो! था पूज्य, मारा एकांत हितकारकज . यहो! जगतने विषे थावा संत पुरुषो जे होय , ते परोपकारीज होय ने.कारण के आ मेघ जे ,ते परोपकार माटे जगतने विषे प्रतिवर्ष वर्षाज करे , तथा सूर्य , ते परोपकार माटे प्रतिदिन अंधकारनो नाशज कया करे जे, तेम चंश्मा , ते परोपकरार्थ अमृतने स्रवे . हवे ते सर्व तो तेवो परोपकार करे, परंतु या जे दो बे, ते पण पोतें टाढ, तडको वेठीने जगतना जनने फल, बाया, पत्र वगेरे पी परोपकार करे ने.