________________
४३६ . जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. श्राविकानो पिता धनंजय शेत विनयथी तेने कहेवा लाग्यो के हे पुत्रि! तारा गुणोथी तथा सौशीव्यथी रंजित थयेला मने तारी मोहोटी चिंता थाय ने, के हवे ते तारं मारे गुं करवू? कारण के अमाराथी न संनलाय एवं तुं प्र तिसमय रुदन कस्याज करे जे. अने ते रुदन मटाडवानो एक या उपाय ने, के जो तुने तारे घेर मोकळु ? अने तुं रोती पण त्यारेंज बंध था. परंतु तेम पण हाल बने एम नथी. केम के वर्षाऋतु होवाथी कोइ पण माणास यामांतर जातांज नथी. तो माणस विना तुने कोनी साथे मोकलुं? या प्रकारनी मोहोटी चिंता थाय जे. माटे हे बेहेन ! मारुं कर्तुं मानीने सांप्र तकाल वर्षाऋतु, तेथीतुं धर्माराधन करी स्वस्थ थश्ने रहे. अने पडी हुँ वर्षा ऋतु जवाथी को सारा माणास साथें तुने तारे घेर जरूर पहोंचडावीश ? धावां वचन सांजली ते प्रियमतीराणी बोली के हे तात! तमारा शरणमां रहेली एवी मने तो निवृत्तिज , परंतु सर्वबंधथी प्रेमबंध बे, ते पुस्त्यज ने, तेथी जेमा प्रेम बंधाणो . एवां घर, स्वामी, स्वजन सांजरे, त्यारें धास्या विना पण रुदन थइ जाय. पण हवेथी तमारं वचन स्वीकारी शानाथी र हीश? एम कहीने ते धर्माराधनमा बासक्त थ. पनी ते प्रियमती राणी ये सारा समयमा मनोहर लग्मने विषे दुःखने नाश करे, एवा एक पुत्ररत्न ने प्रसव्यो. ते सांजली हर्षोत्कर्षथी प्रफुल्लित ने मन जेनुं एवा ए धनंजय श्रेष्ठीये,राजानी आझा लश्ने सर्व बंदीवानोने बंधीखानेथी बोडाव्या अने दश दिवस पर्यंत पितानी पर्नु घणुंज इव्य खरच्यु. तथा पुत्रजन्ममहोत्सव कस्यो. बारमे दिवसें झाति कुटुंब जमाडीने अत्युलासथी ते पुत्रनु कामदेवसमान रूप होवाथी “कुसुमायुध” एवं नाम पाडयु. पनी वरसादना दिवसो व्य तीत थया, तोपण पुत्र बे वर्षनो थयो त्यां सुधी राखी. हवे ते श्रीपुरगा मनो रहेवासी कोइएक वासवदत्त नामनोसार्थवाह हतो, ते राणीना चंपान गर तरफ केटलोएक माल लश्ने वर्षाकाल व्यतीत थवाथी वेपार माटे जतो हतो, ते वातनी धनंजयश्रेष्ठीने खबर पडवाथी ते सार्थवाहने पोता नो विश्वास पात्र जाणी विनति करी के हे वासवदत्त! तमो चंपापुरीयें जाडो? जो जाता हो, तो ते चंपापुरीना राजा जयराजानी राणी प्रिय मती अमारे त्यां घणा दिवसथी फुःखनी मारी रहेलीबे, अने वली तेने हाल एक पुत्र अाव्यो . तो ते राणीने अने तेना पुत्रने प्राणथी पण वधारे