________________
४२६ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. वीने विषे प्रसिद्ध अने राजाधिराज एवा नामने धारण करनारो, मनोज्ञ एवो एक पुत्र प्रगट थाशे. एम कहीने पडी ते दिवसें राजायें पोतानी राज सनामां यावी विज्ञान एवा स्वप्नपाठकोने बोलाव्या. अने तेनुं पूजन करीने तेने स्वप्ननी वात पूर्वी. त्यारे ते स्वप्नपाठकोयें पण जे स्वप्नफल,राजा यें कडं हतुं, तेज कह्यु, ते सांजलीने राणी अत्यंत प्रसन्न थइ. अने प्रशस्त एवा पोताना गर्ननु संरक्षण करवा लागी. हवे ते गर्न ज्यारें पांच मा सनो थयो, त्यारे ते गर्नना प्रनावथी प्रियमती राणीने सञ्चैत्यना तथा यतिना पूजनना दोहद नुत्पन्न थया. एटले ते राणीना मनमा एवी इला थ के हुँ चैत्यमा जइ जाणे प्रतिमानुं पूजन करूं, धर्मनी प्रनावना करूं, सुपात्रने दान या', साहामिवत्सल करूं ? पढी ते दोहदनी वात राजाने कही, त्यारें राजा तो जेम कोइ मांदा माणसने जे वाहनुं होय, अने पालुं वैद्य कहे, अने ते जेम खुशी थाय, तेम अत्यंत प्रसन्न थयो. अने ते राणीना पूर्वोक्त सर्व दोहद अतिहर्षथी विशेपें करी पूर्ण कस्या. ते समयने विपे जेम यमराजाना आववानी बा कोइ न करें, तेम जेना भाववानी कोई पण इजा करतुं नथी, एवो ग्रीष्मकाल आव्यो.
हवे ते ग्रीष्मकाल केहवो ? तो के कलिनी पढ़ें प्रियदोष . एटले कलियुगमां पण घणा मनुष्यनी बुद्धि दोष एटले पाप करवानी थाय , तेम या ग्रीष्मकालमां पण लोकोने दोषा जे रात्रि ते प्रिय होय , केम के दिवसमां सखत ताप पडवाथी सदु कोइने रात्रि प्रिय लागे . वली ते ग्रीष्मकाल केहवो के ? तो के ग्राम्य पुरुपनी पसें जडने मान देनारोडे, एटले कोक अज्ञानी ग्राम्यजन होय, ते पोतें मूर्ख होवाथी बीजा जड म नुष्यनेज मान आपे . तेम आ ग्रीष्मकाल पण जड एटले जेने सुख दुः खनी कां खबरज नथी एवा पशु समान माणासोने सुखदायक . परंतु ते सुझ पुरुपने सुखद लागतो नथी. वली ते ग्रीष्मकाल कहेवो के ? तो के कदरी जननी पहें सतृष्ण ने. जेम कदरीजननी पासें घपुंज इव्य होय, तो पण तेनी इव्यतृष्णा मटतीज नथी. तेम आ ग्रीष्मकालमां पण लोकोनी जलतृष्णा मटतीज नथी. वली ते ग्रीष्म काल केहवो के ? तो के कुनृपनी पहें विषयनाशक , जेम कुराजा होय, ते पोताना वि षय जे देश तेनो नाश करे , तेम आ ग्रीष्मकाल पण विषय जे इंडिय