________________
100 जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. एम , के आ चारित्रज लेवू नही. कारण के आपण जेवाथी चारित्र पल बदुज कठिन ले. जु. प्रथम तो थापणुं मन जे , तेज पीपलानां पत्र जेवं अतिचंचल ने, वली प्रापणी इंडियो जे जे, ते निरंतर विष यानिलापयुक्त रहे ले. अने प्रमाद जे जे, ते तो सदुकोइने उस्त्यजज ने, तो आपणुं तो झुंज कहे ? वली हे राजन! आपण जेवा कायर पुरुषो तो अष्टादश शीलांग व्रतो कोइ पण दिवस धारण करी शके नहिं. अने पूर्व जे व्रतो महर्पियोयें पालेला , ते व्रतो झुं आपणथी पली शके ? ना नज पली शके ? तेमां वली बीजां व्रत तो कदाचित् महाकष्ठं करी पले, परंतु ब्रह्मचर्यव्रत तो पलेज नहिं, अने चारित्र लश्ने जो ब्रह्म चर्यव्रत न पलें, तो श्रापणे जे कां व्रत पाल्यां होय, ते सर्व व्यर्थज थाय ? एम जैनसिमांतमा सर्वत्र लव्युं ले. अने हे राजन् ! हाल
आपणने वैराग्य भाववाथी थापणे चारित्र लश्यें, अने पडी ब्रह्मचर्य व्रत न पलवाथी पाना मुंजाइने थापणे गृहस्थाश्रम अंगीकार करीयें, तो मोहोटुं पाप लागे, अने वली तेथी अनंतजवन्रमण करवू पडे. माटे ए सर्व खटपट मूकी दश्ने हाल जे गृहास्थावास , तेज पुण्यावास , एम जाणी तेमांज रहे योग्य बे. अने हे नृप ! आ गृहस्थावासमांज रही दान, पुण्य, धर्म, व्रत, तप, नियम जो पालियें, तो ते गृहस्थपणामां रहे, पण उत्तमज डे. हे राजन् ! ा उपदेश ढुं आपनेज कहूं, तेम नथी, परंतु मने पण आपनी पहें वली संसारपर वैराग्य थवाथी संयम लेवानी
चा थर हती, तेथी में पण हालनी पढें शुरू चारित्रधारीधर्मगुरु शोधवा मांमया हता, परंतु ते दिवस तेवा गुरु मने पण मल्या नहिं तेथी, अने वली बीजां हाल जे में कह्यां, के आपणाथी संयम न पले, ते कारणोथी निर्विल थर हजी सुधी हुँथा गृहस्थधर्ममांज वर्तुं बु. वली हे राजन् ! चारित्र लश्ने ते चारित्रनो त्याग करवो, ते पर्वतथी नीचे पड्या जेवू डे, भने गृहस्थाश्रममा रही ते गृहस्थव्रतनो त्याग करवो, ते मांचाथी नीचें पड्या जेवं जे. तो जे पर्वतथी पडे, तेने जेवं उःख थाय , तेवं पुःख, मांचापरथी पडनारने थातुं नथी. माटें आपने गृहस्थधर्ममा जे रहे तेज उत्तम . आवां वचन मोहननां सांजली वीरांगद राजा नंको विचार करवा लाग्यो के अहो ! था मोहनीयो तो उत्तम एवा मोदकारक