________________
३- जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. सारा अनुचरनी पते. माटे तारे धर्माराधनमांज प्रतिदिन प्रीति राखवी अने अनंतकुःखकारक एवां हिंसाप्रमुख पापकर्मोनो त्यागज करवो. आ प्रकारे ते मुनिना करेला उपदेशने सांजलतांज अपूर्वकरणरूपरवड़ें करी कपाइ गयो मिथ्यात्वरूप ग्रंथि जेनो अने समकितबोध पामेलो एवो ते वीरांगद राजा, हर्षे करी ते मुनिने सविनय कहेवा लाग्यो के हे नगवन् ! देशनारूप अमृतदाने करी आमारो महोटो अनुग्रह कस्यो. माटे हे महा राज ! हवे मने जेवां घटे तेवां गृहस्थधर्मरूप श्रावकनांबार व्रत उच्चरावा? त्यारे गुरुये पण सम्यकमूल हादशव्रत रूप गृहस्थाश्रम धर्मनो उपदेश कस्यो. ए सांजली ते वीरांगद राजा पण यथाशक्ति ते श्रावकना व्रतने ग्रहण करी पोताना करेजा थपराधने खमावीने घेर थाव्यो. पडी गुरुना करेला उपदेश प्रमाणे धर्मने पाली अनुक्रमें ते शुम श्रावक थयो. -
हवे ते गाममां, जाएयु जीव अजीवनुं तत्त्व जेणे एवो अने कदाग्रह थी विमुक्त, विमलबोधना मार्गने अनुसरतो एवो कोइएक जिनप्रिय नामा श्रावक रहे . ते प्रतिदिन वीरांगद राजा पासें यावी ते राजाने धर्ममा स्थिर करवा माटे अनेक रीतें धर्मोपदेश थापे , अने साधुन्नां वरखाण पण करे . अने ते राजा पण तेनी जे कां वात होय, तेने घणाज मानथी स्वीकारे , कारण के तेनी पर ते राजानो धर्मगुरु समान नाव . वली राजा सामायिक, के पोषध, के जिनपूजा प्रमुख कांड पण धर्मकृत्य करे , त्यारे तेनुं साहाय लश्नेज करे . हवे तेज गाममां कोइएक मोहन नामा वैश्य रहे ठे, तेने स्वजननुं तथा इव्यनुं के बीजा को प्रकारनुं सुख नथी तेथी तेणें विचायुं जे ढुं जो उपरथी देखवा मात्र श्रावक बनें, तो था गाममां मारी आजीविका चाले, कारण के आ गामनो राजा जे जे, ते उत्तम श्रावक ? तेम विचारी तेणें नावसम्यत्करहित, शव्यधर्मरूप श्रावक धर्म स्वीकास्यो, एटले नाव विना उपरथीज श्रावक जेवं याचरण करवा लाग्यो. हवे एक दिवस ते मोहन, जिनप्रिय नामा श्रावकने मल्यो, अने पोतानी आजीविकामाटे तेने कहेवा लाग्यो के हे सत्पुरुष! हे साधर्मी नाइ ! तमो प्रतिदिन राजाने त्यां जाबो, अने ते राजा शुश्रावकधर्म पाले , तो मने महेरबानी करी तेमनो मेलाप करावो, जेथी हुँ एवा नत्तम श्रावकनी निश्रायें यथेलित धर्माचरण करूं ? ते सांजली साधर्मिप्रिय एवा