________________
३७० जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. करी केः- हे प्रनो ! जेनुं नाम सांजलतां अत्यंत नन्नास थाय, एवा श्रीज यनंदननामा मुनींई बाहिं आपणा उद्यानमां पान धारेला . या प्रका रनां वचन सांजली ते गिरिसुंदर राजा तथा रत्नसार, अत्यंत आनंदित था गया. अने ते आनंदावि वथी ससंचमचित्त थ पोताना सुवर्ण सिंहा सनथी नीचे उतरीने सात आठ पगलां ते वनपालकनीसमीप गया. अने जे दिशायें श्रीजयनंदन मुनीं पधारेला , ते दिशाप्रत्ये नमन करी ते मुनी इना आववानी वधामणी आपनारा वनपालकने अगणित इव्यनुं दान आप्यु. पनी मोहोटा आमबरें ते वेदुनाइयो, गुरुनी समीप आवीने, ऋण प्रदक्षिणा करी परमानंदें कर। नमन करी योग्य स्थानक पर वेता. त्यारे श्रीजयनंदनसूरिये देशना देवानो प्रारंन कस्यो. ते जेम केः-हे नव्यजनो! पुर्खन एवा आ मनुष्यजन्मने प्राप्त थयेला विवेकी प्राणीयोयें तो जिनध मना आचरणने विपे जरूर यत्न करवो. कारण के आ जिनधर्म जे , ते पिता, माता, बांधव, सुहृद्, स्वामी, सारो अनुचर, सारी स्त्री, तेथकी पण वधारे सुखदायक जे, आ जगतमां जिनधर्म समान कोइ पण धर्म हितकारी नथी, कारण के ते पूर्वोक्त माता पितादिक जन्मांतरने विपे सहायक थातां नथी, अने जिनधर्म जे जे, ते तो जन्म जन्मने विपे स हायक थाय , तेथी तमो सर्व, जिनधर्मनुं सेवन करो. जु. धर्मविना माणास बिलकुल शोनतुंज नथी. कह्यु डे के ॥ श्लोक ॥ हस्त्यंतर्मदअश्व निर्गतजवश्चई विना शर्वरी, निर्गधं कुसुमं सरोगतजलं बायाविहीनस्तरुः ॥ अन्नं निलवणं सुतोगतगुणश्चारित्रहीनो यति,निर्देवं नुवनं न राजति तथा धर्म विना मानवः ॥ १॥ अर्थः- अंतर्मदवालो, एटले बहिर जेने मद नथी जरतो एवो हस्ती, वेगरहित अश्व, चंहित रात्रि, निर्गध एवं पुष्प, जल विनानुं सरोवर, बायाविनानो वृद, लवणरहित अन्न, गुण रहित पुत्र, चारित्र रहित यति, देवविनानुं देवालय. ए सर्व जेम शोनतां नथी, तेम मनुष्य पण धर्म विनानुं बिलकुल शोनतुं नथी. या प्रकारनी ते मुनिपतिनी अमृत समान देशना सांजलीने पोतानो जे चारित्र लेवानो विचार हतो, ते सर्व कही, ते बेहुनाइयो पोताने घेर यावी, राज्यलक्षणथी युक्त तथा राजनारना वहनमां समर्थ एवा पोताना सुरसुंदर पुत्रने जाणी, तेनी पर राज्यकारजार नाखी जिनशासननी प्रौढ प्रनावना करी, पाबा ते