________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३७३ ने जातिस्मरण झान उत्पन्न थयु, तेथी ते कहेवा लाग्यां के हे जगवन् ! थापें जे कयुं , तेज प्रमाणे पूर्व अमाहं वृत्तांत बनेखं , तेमांजरा पण असत्य नथी. एम कहीने ते, मुनिना झाननी प्रशंसा करवा लाग्यां के अहो! था के आपर्नु केवलज्ञान , के अमाकं पूर्वनवोमां जे वृत्तांत बन्युं हतुं, ते सर्व आ हस्तामलकनी पठे दृष्टिगोचर जेवू कहि थाप्यु. परंतु हे विनो! ते आपना कहेला अमारा वृत्तांतमा एक पूवानुं ने के, आ जे कयुं जे "या मारी सुलक्ष्मणानामा स्त्री उछाह थयां पहेलां ज्यारें उद्यानमां क्रीडा करती हती, त्यां कोइएक विद्याधरें तेनुं हरण कयं, अने ते विद्याधर या सुलक्ष्मणाने उजड वनमा मूकी विद्या साधवा गयो,” तो हे माहाराज! ते मं त्र साधवा गयेला विद्याधरनुं पली गुं बन्युं ? ते कृपा करी कहो. ते सांजली मुनिवर्य वोल्या के हे श्रीवल! ए विद्याधर सुलक्षणाने उजड वनमां मूकी मंत्र साधवा गयो, ते त्यां ज जेवामां मंत्र साधवा वेगे, तेवामां तो ते बी चारानुं मंत्र साधनमां कांक नवं वधु ज्ञान होवाथी तेने देवी बल्यो, तेथी ते विद्याधर, उन्मादें करी पीडातो थको मतिनंशने प्राप्त थयो. पसीनूख, तृषा, टाढ, तडको, तेणें करी:खित थयो थको घणोक काल वनमां ब्रमण करतो करतो कांपिठ्यपुरने विपे याव्यो. त्यां यहावीश माहालब्धि युक्त एवा श्रीहरिपेणनामा मुनिने दीठा. तेने जोतांज ते मुनिना तपोबलना प्रनावथी एक हणमां तेनुं चित्तनम वगेरे सर्वःख जे हतुं ते नाश पामी गपुं. त्यारे ते विचार करवा लाग्यो के अहो ! था मुनिना प्रनावथकी हुं देवीयें करेला बलरूप उपवयी बुटो थयो ? एम विचारीने परमप्रीतिथी ते मुनिने प्रणाम करी त्यां धर्मश्रवण करवा माटे वेठो अने कहेवा लाग्यो के हे नगवन् ! मुनें धर्मनुं यथार्थ स्वरूप कहो. ते सांजली दयालु एवा मुनि, धर्मोपदेश देवा लाग्या, के हे विद्याधर ! जे जीव, ज्यां सुधी जिनोदित धर्मने अंगीकार करतो नथी, त्यां सुधी ते जीवने उर्गति तथा रोग, शोक प्रमुख लाखो गमे पुःख आव्या करे .अने ते जिनोक्तधर्मने नावें करी स्वीकार करनारा प्राणीने तो स्वर्ग जे , ते तो जाणे पोताना घरना आंगणामांज याव्युं होय नहिं ? एम थाय . तथा तेने मोदसुख पण जाणे समीपमां यावीने रडं होय नही? एम थाय ले.अने तेने कल्याण तो उतनज नथी. ते माटे हे खग ! जो तुं परमात्मसुखने पामवा श्वतो हो, तो आ में कहेला एवा जिन