Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 38

२६
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो.
सांजली बुद्धिवंत पुरुष बोल्यो हे पुत्रो, तमारो पिता पंमित हतो, चतुर हतो, तमारो हेतु हतो, माह्यो विचक्षण हतो ॥ ३१४॥ तेणें जेने जे योग्य हतुं तेज बराबर वेहेंची प्राप्युं बे. पण तमो तेनो परम अर्थ नथी जाए ता ने विवाद करो बो. पितानो कांई दोष नथी. तेनो परमार्थ बुद्धवंत पुरुष चारे नाइने कहे बे-जेना कलशमां माटी बे, तेने घर, हाट, खेत्र सर्व प्यां बे. जेना कलशमां हाडकां बे, तेने हाथी, घोडा, गाय, जेस ए सर्व व्याप्यां वे. जेना कलशमां कागल दोत बे, तेने उघराणी, व्याजु धन ए सर्व दीधुं बे. अने नाना पुत्रने असमर्थ जाणी रोकडुं धन तेने श्रायुं बे. हवे तमे चारे नाग संजाली जुन जे पितायें कोने लूं दीधुं बे? जे माटे धन तो विजजीनी परें अनित्य बे. अर्कतूलनी पेठें य सार बे. ते सारु शो क्लेश करो हो ? पिताना वचनथी मांहो मांहे हित नाव राखो यतः - इलालिया वि पालिया वि, विहति सेसया सुय या ॥ हुंति सहिकाविदुरे, कुविया वि सहोयरा चेव ॥ १ ॥ दाइ, ते बुद्धिवंतने पगे लागी. लघु नाइने खालिंगन देइयांखे यांसु मूकता कहे बे, हे वत्स ! मे लोनी यर तने खेद पमाड्यो . ते सर्व तमेकमा करजो. ते वेला लघु नाइ तेमने पगे लागी कहे बे के, तमे मोटा नाइ ते मुऊने पिता समान बो तमने में धन अर्थे घशाता उपजावी ते दमा करजो. इहां बधायें पंमित पुरुषने कयुं, जे पिता मृत्यु पाम्या माटे मूढ एवा मे बुं तेना तमे पितासमान थया. एम कहीने तेमरों क दाग्रह मूक्यो. त्यारें बुद्धिवंत पुरुष कह्युं के, तमारा पिता मृत्यु पाम्यो माटे नाना जाना तमे पिता समान गलाउ, तमारो पिता चूके नहि, तमे धन लघु नाइ साथे खेद कस्यो, ते नवो चाल करवो तमने घटे नहि. पढी त्यांथी ते जाइ पोताने घेर यावी. पिताना लख्या प्रमाणे धन वर्हेची जे मांहो मांदे प्रति स्नेहवंत थया. तेमणें नगरमां वधामणां कीथां. नवा जन्मनी पेठें हर्ष पामता हवा. एवी कथा निपुण पुरुष क ही ते सजाना सर्व लोको सांजली मस्तक धूणावी कहेवा लाग्या के, एवा पशुपाल पण बुद्धिवंत हता के जेणें बुद्धियें करी विवाद टाल्यो.
ए वात सांगली पद्मराजा चमत्कार पामी चिंतववा लाग्यो जे, ते बुद्धिवंतें पारका नगरमां दूरथी निपज्युं ते पण उत्पातकी बुद्धियें जाएयुं.
•