________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३२५ अहो ! आ के व्यसनतुं सुःख ले ! एम विचारीने दयालु एवो ते राजा बोल्यो, के हे जुगारीयो! सांजलो. हमणां तो तेनी पासें तमारी मागणीजे लाख दीनारो , ते ढुंबापुं , परंतु हवे पड़ी आ जुगारीनी साथै कोइ पण जो जुगार रमशे, तो तेने हुं धाराप्रमाणे शिदा करीश ! अने माहारा देश बा हेर काढीमूकीश! एम कहीने ते मागणावाला जुगारीयोने तेनी मागणी लाख दीनारो पोतें आपी, ते जुगारीने बोडावीने पोताने घेर वाव्या.
हवे ते जुगारीने जोश्ने तीव्र वैराग्य पामेलो एवो पद्मोत्तर कुमार, पो ताना मित्र हरिवेगने कहे डे, के अहो! आपणने रस्तामा मलेलो जुगारी जेम घणा पुःखोने प्राप्त थयो, तो पण तेणें जुगारने बोड्यो नहिं. तो हे नाइ! तेनो आपणे झुं शोक करीयें ? कारण के ते तो अज्ञानें करी अंध ले, तेथीज ते तो ए काम करे , परंतु आपणे संसारनी असारता प्रत्यक्ष रीतें जाणीयें बैयें, तो पण अहानिरूप नोगोविषे प्रीति करीवेसी रहियें बैयें, माटे प्रथम तो ते जुगारी पहेला आपणेज शोक करवा लायक बैयें ? जेम विधान् जनोने द्यूत रमवू, सदा निंदित , तेम तत्वज्ञ पुरुषोने विषयनुं सेवन करवू पण सदा निंदितज . अने विषयो जे , ते विषयी पण व धारे फुःखदायक जे. जुन. विष जे , ते तो तेने खानारानांज आ लोकमां प्राण हरे ,अने विषयोना लोगो तो जन्म जन्मने विपे फुःखदायक होय . वली हे मित्र! जेम महोटा पुःखें करी मेलवेखं व्य, जुगारी जुगार रमवाथी तुरत हारी जाय , तेमज आपण पण पूर्वे मेलवेला सुरुतने विषयसंग थी एक क्षण मात्रमा हारी जायें बैयें. जेम ते जुगारी तेना पिता वगेरेयें घणीज शिदा करी तो पण द्यूतथकी विराम पाम्यो नहिं, तेम आपणे पण गुरुना मुखथी थयेला घणाक उपदेश श्रवण करी विषयोयें करी मलेला सुखथी विराम पामता नथी.जेम के को गुरुयें विषयासक्त शिष्यने उपदेश कस्यो , के हे शिष्य ! हवे तुं खोटा थने सुःखदायक एवा स्त्रीना विषयथी विराम पाम्य. कारण के तें घणा दिवस सुधी विषय सुखने नोगव्युं ? त्यारें शिष्य बोल्यो के ॥ श्लोक ॥ अलमति चपलत्वा स्वप्नमायोपमत्वा, त्परिणतिविरसत्वात्संगमेनांगनायाः ॥इति यदि शतकत्व स्तत्त्वमालोचयामस्तदपि न हरिणादी विस्मरत्यंतरात्मा ॥१॥ अर्थः-जे स्त्री संगमां अत्यंत चापल्य होवाथी,तथा तेने स्वप्नमायानुं उपमानपणुं होवाथी,