________________
३१७ जैनकथारत्नकोष नाग सातमो. सुगृहीतमेतत् ॥ १॥ अर्थः-जे जिनधर्मतत्त्व चिंतामणिथी, कल्पवृक्ष थी, स्वर्गनी कामघाधेनुर्थी. कामकुंनथी पण प्राप्त थातुं नथी, ते जिनधर्मतत्त्वने तमें यत्ने करी ग्रहण करो. अर्थात् चिंतामणि वगेरे कोई पण पदार्थथी जे नहिं मले, तेवा धर्मने तमो घणाक प्रयासथी प ण ग्रहण करो. अरे ! जेम को मूर्ख होय, ते पोताने यांगणे नगेला कल्पवृदने कापी नारखीने ते स्थलपर धंतुरो वावे, वली पोताना हाथमां
आवेला चिंतामणिने एम जाणे के आ तो रस्तामां पडेला कांकरा जेवो कांकरो , एम जाणी ते मणिय। कागडाने नमाडे, वली हाथमां आवेला अमृतने ढोली नाखीने हालाहल जेर पीये, तेम जे अज्ञानी जीव डे, ते पूर्वोक्त कल्पवृक्षादि समान प्रत्यद फलदायक जिनधर्मने बोडीने धत्तुर वृदादि समान बीजा धर्मने ग्रहण करे . अने हे नव्यो! ते जिनधर्म,गुरु सामग्री मल्या विना प्राप्त थाय नहिं. तो हवे ते गुरु पण केवा जोयें ? के ॥ यतः ॥ अवद्यमुक्ते पथि यः प्रवर्त्तते, प्रवर्तयत्यन्यजनं तु निःस्टहः ॥ स एव सेव्यः स्वहितैषिणा गुरुः, स्वयं तरन्तारयितुं दमः परम् ॥ १ ॥ अर्थःप्रारंन जे जीव हिंसा तेथी मुक्त, एवा मार्गने विपे जे प्रवर्ने , तथा बीजा ने पण तेवाज मार्गमा प्रवर्तीवे जे, एवा गुरुनु स्वहितैषी पुरुषोयें सेवन करवू, कारण के तेवा गुरु पोतें तरे डे, अने बीजाने पण तारे जे. जेम जल विना समु इन कहेवाय, जेम सूर्यविना दिवस न कहेवा, तेम पूर्वोक्त गुण विना गुरुजन कहेवाय. माटे एवा गुरु जोयें, अने तेवा गुरु विना स्वर्गापवर्ग दायकजिन ध मनी प्राप्ति को कालें थाय नहिं. तो हे राजन् ! हाल तेवी गुरुसामग्री पण तमोने प्राप्त थयेली, तेथी संसारना निस्तारने करनार, प्राचीन पुण्ये प्राप्त थवा योग्य, एवा उर्लन जिनधर्मने विषे प्रमादनो त्याग करी यत्न करो. ते सांनती विद्याधरनो चक्री एवा हरिवेग कुमार बोल्यो के हे विनो! आप सत्य ज कहो बो, आप जेवा गुरु विना धर्मनी प्राप्ति कोइ दिवस थायज नहिं. जुन. आ पद्मोत्तर, घणाज चतुर तथा समजु दे, तो पण तेने शुक्ष गुरु विना मिथ्यात्वनी प्राप्ति थइ. एम ज्यां कहे जे, त्यां तो सुरपति राजा कहेवा लाग्यो के हे जगवन् ! में तो आपना हालमां कहेला उपदेशथी निश्चय कस्यो ने, के सर्वशिरोमणि एवा वीतराग परमात्मा जे , तेज देव ने. बीजा को देवज नथी. अने गुणगणना आधार, सदाचारने प्रवर्त्तावनार, जे गुरु