________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ३०३ त्यांथीज कपाइ ग , तो वली पालो ते कापेला नाकपर तारी साथें मो कलेला संदेशाथी दार जनरावानी शामाटे श्वा करे ? या प्रकारनां कुमारनां वचन सांजली क्रोधायमान थयेलो ते दूत, एकदम बोली उग्यो के, हे मिथ्यानिमानी कुमार ! था तारा बोलवारूप पांमित्ये तो तुं जरूर हाल ते विउर राजा वगेरे राज कुमारोयें यमराजाना पग चांप वा मोकली दीधेलो हो. एम जणाय . हे स्थानिमानी ! सांजल. सर्प जे , ते दशन करी सदुनां प्राण ले बे एवो प्रबल ने, परंतु तेने सर्व पदीयो एकठां थइ पोतानी चांचथी विखी नाखे , तेम तुं रूप जे सर्प बो, तेने पदीरूप राजकुमारो घडी एकमां बाणरूप चांचें करी वीखी ना खशे, तेमां जरा पण संशय राखीश नहिं. एवां वचन सांजली कोपाय मान थयेला चंपध्वज राजायें पोताना पहेरापर रहेला चाकरोने दुकम कस्यो, के हे अनुचरो! आ उस दूतने एकदम गले पकडी बाहार काढो. ते सांजली तुरत ते अनुचरोये ते दूतने गले पकडी बाहार काढयो.
हवे दूत पण घणोज मनमां क्रोध पाम। शीघ्रताथी पोताना स्वामी पासें आव्यो, अने त्यां आवी बनेली सर्व वात कही देखाडी. ते सांगली कृतांत समान कोपायमान थयेला विर राजायें तुरत रणतूर वगडाव्यां. अने हाथी तथा घोडा पारवस्था, अने सैन्य सहित लडवा माटे तैय्यार थयो. ते जोइने बीजा राजकुमारो पण पोत पोतानुं सैन्य तैय्यार करी लडवा तत्पर थया. अने तेथे पण रणतूर वगडाव्यां. पडी ते सर्वने लडवा तैय्यार थयेला जोश्ने चंदध्वज राजा पोताना सैन्यने तैय्यार करी लड वा तत्पर थयो, अने तेणे पण रणतूर वगडाववा मांमयां. या प्रमाणे चंध्वज राजाने लडवा तत्पर थयेलो जोश्ने पद्मोत्तर कुमार कहेवा लाग्यो के हे प्रनो! यावा कीटकसमान तुब राजकुमारोनी साथें तमारा जेवा महोटा योदाने शामाटे लडवा जावू जोश्यें ? अने आ लडवा माटें अवडं मोटुं जे सैन्य तैय्यार कयुं, तो ते सैन्यनु पण आवा अल्प युधमां गुं काम जे? त्यां तो हुँ एकलोज जाइश, कारण के ते पण सर्वे बालकोज डे ? माटे ढुंज रथमां बेसी जावं . तमो जु तो खरा, के हुँ एकलोज ते सर्वेनो पराजय, केटली वारमा करूं बु ! एम कही ते चंध्वज राजाने तथा तेनी सेनाने अने पोतानी सेनाने शपथ दश्ने पानां वाली