________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. p बीजं तो ठीक, पण सर्वसंगत्यागी एवा मने दैवयोगथी तेनी साथें पुत्री वत् स्नेह लागेलो , तेथी जो तमें तेनुं दया करीने पाणिग्रहण करो, तो दुं ते स्नेहरूप पाशथी छूटुं? ते सांगली पद्मोत्तर कुमारें खुशी थश्ने तेनुं वचन स्वीकार कयु.. पड़ी ते वसंतकुलपतियें विवाहनी सर्व सामग्री एकठी करीने ते कन्याने त्यांज पद्मोत्तर कुमारसाथे परणावी आपी. पडी ते कन्यानी मानां तथा ते कन्यानी मानी मानां जे काही वस्त्र बानूषण वगेरे राखी मूक्यां हतां ते, अने बीजां पण केटलांएक नवां करावेलां थानूषण वस्त्रो, वनमालाने कन्यादानमां बापी दीधां. अने वसं त मुनियें पोतानी पासें जे सिमवेताल नामा विद्या हती ते पण ते कुमा रने यापी दीधी. हवे पद्मोत्तर कुमार पण नवोढा एवी ते वनमाला साथें केटलाएक दिवस त्यां रहीने पनी ते वसंत मुनिनी रजा लश्ने त्यांची चाट्यो, अने पोताना मातामहना वियोग थवाना दुःखें दुःखित एवी पोतानी प्रियस्त्रीने केटलीएक विनोदनी वार्तायें करी आनंद पमाडतो थको क्रमें करी ते मथुरा नगरीमां आव्यो. अने त्यां यावी मथुराधिपतियें आपेला थावासमां सैन्य सहित उतारो कस्यो.
हवे त्यां बीजा पण केटलाएक राजकुमारोवाव्या. पढ़ी ज्यारे स्वयंवरनो नत्तम दिवस आव्यो, त्यारें धारण कस्यां ने सूर्यसमान प्रकाशित मुकुट व गेरे बाजरणो जेणे,अने ते कन्याउने परणवा माटे अत्युत्कंठित एवा ते देश देशना राजकुमारो, प्रक्ति स्वयंवर मंझपमा मणि अने रत्नो, तेणें जडित गंचा तथा नीचा एवा मांचडाउने विषे यथायोग्यरीतें सुरकुमारोनी पेठे यावी बेठा. पनी दिव्यवेषने धारण करनारा एवा ते कुमारो, पोत पोतानी जेवी जेवी नोग सामग्री, अने पोत पोतानां जेवां जेवां ज्ञान प्रमुख हतां तेमने एकबीजानी स्पर्शथी नबांबला थइने बताववा लाग्या. एटले ते राजकुमारो एम जाणे के अमारांजे काहिं संपत्ति वगेरे ले, ते जो था बेद्ध कन्याउने बतावीयें, तो ते कन्या तेथी लोना जर अमोनेज वरे? हवे एवे समय धन्य, अने गुन एवी लीलायें करी सुशोनित, विवाहने योग्य एवां वस्त्र तथ बाजूषणोयें करी मनोहर, जाणे स्वर्गमांथी यावेली रंना अने तिलोत्तमा नामा अप्सराज होय नहिं ? एवी ते चंश्लेखा अने सूर्य जेखानामा बेदु राजकन्या पोताना हाथमां उत्तम एवीवरमालाने धारण