Jain Katha Ratna Kosh Part 07

SR No.: 010252
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1892
Total Pages: 517
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 66 MB

Page 29

पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. १७ ती अत्यंत रुदन करती मूळ पामी. ते पजी वनना वायरें सचेत था रडे , एवामां राजाना दुकमथी चंमालनी स्त्री हाथमां काती लेइ त्यां श्रावी. ते उष्ट स्त्री कटुक वचनें कहेवा लागी, रे पापीणी ! उष्ट चेष्टानी करणहारी ! तें जे संपदा जोगवी ते तुं नथी जाणती ! राजा तारी उपर प्रतिकूल डे तारो कुश्मन थयो . हवे तुं तारां कस्यां कर्मनां फल जोगव. एम कही सहसा ते राणीना वे हाथ धानरणसहित बेदीने ते उष्टा जती रही ! राणी महा वेदनाये हे तात, हे मात, एम वलवलती नूमिकाये मूर्जगत थ पडी. वनने शीतल वायुयें सचेत थइ. वली विलाप करे . हे दैव !!! तुं मारा उपर श्या माटे कोप्यो. आवडो थाकरो दंम मारा उपर श्या माटे कस्यो. तारा घरमां मारा सरिखी अबला नहि होय. जे माटे तुं मारुं फुःख देखतो नथी ! एम देवने उलंना देश पढी राजाने उलं ना दे . हे निपुण आर्यपुत्र ! तमने अविचायुं करवु घटे नहि. पड़ी तमारा मनने विषे ए अविचास्युं काम कस्यानुं कर्म ते शालनी पेठे सुखरूप थइ सालशे. महोटा तापरूप थ पडशे ॥ २० ॥
वली कलावती राणी विलाप करतो कहे , हे राजन् ! में कांश अप राध नथी कीधो. कोइ नीच, खल पुरुषे तमने कह्यु होय तो नले; पण ढुं ते नथी जाणती. वली हे राजन् ! माझं शीयल स्वप्ने पण मलिन थयुं एवं तुं म जाणीश. स्त्री तोकण रक्ता क्षण विरक्ता एवी को होय, पण संत पुरुष तो जे अंगिकारी तेने काढी नथी मेलता. एवी लोकनी वाणी जे, ते पण तमे विपरीत कीधी. हे प्रिय ! ते प्रेम, ते सेवा नक्ति, ते मधु रालाप ते सर्वने एकसमे केम विसारी मूक्या? त्यार पडी कहे , हा तात! हा मात, हा नाइ, ढुं तमने प्राणसमान वनन हती. ते ढुं या विपत्ति मां मरण पामुं ! अहो माहारी को रदा करो. एम उखणी थईने ते कलावती राणी विलाप करती हवी.
तेवामा तेना पेटमा पीडा उपनी त्यारे तेणे जाण्यु के, या प्रसूतीनो समय ने, एम जाणी दकडो एक नदी किनारा उपर वनगुल्म हतो त्यां गई. तेणें दुःखमां मध्य रात्रि समये घणे कटें देवकुमार समान पुत्र प्रस व्यो. तेनुं रूप, शरीर जोड्ने राणी हर्ष बने शोक बेदु धरती हवी ॥यतः॥ आवशयं पि सुहए, हास गुरु सोग महियं पि॥ मरमाणं पि जियावर,