________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. २६ हतुने विपे प्राणीयो पाकेला धान्यना समूहथी पूर्ण थयो ने विचित्र संतो प जेने एवा थाय ने, वली जेमां परिपूर्ण चंना किरणोयें उज्ज्वल पणा थी मनोहर रात्रियो थाय . जे तुने विषे प्रायः मनुष्यो. हर्षायमान थइने स्वर्गमां देवेंशेनी पढें वनोने विपे क्रीडा करे ले. अने तेमनी स्त्रीयो पोताना घरने विषे क्रीडा करे जे ॥१॥
हवे तेवा समयने विपे ते सूरसेन राजानो बंधु जीवनामा एक प्रधान ने, तेणे आवीने कह्यु के महाराज! दूरदेशना रहेनारा कोइएक घोडाउना वेच नारा वेचवा माटे घोडा लश्ने बाहिं आपनी पासें थावेला बे, माटे ते घोडाउनी परीक्षा करीने जे उत्तम अश्वो होय, ते लाने तेने रजा
आपो. ते सांजली सूरसेन राजा पोताना घोडा पर बेसीने जे घोडाना वेचना राहता तेने बोलावी तेना अनेक अश्वोपर वेसी खेलावी तेनी परीक्षा करी तापथी तप्त थयोथको एक साजरना जाडनी नीचेंजश्वेतो.तेवा समयने विपे तेणे स्वस्थ वे चित्त जेनुं अने लांबा हस्तवाला, नासायनी पर राख्यां ले नयनयुगल जेणे, शांत मूर्तिमान, सूर्यानिमुख तपने तपता एवा कोइएक मुनिवर्यने जोया. जोइने एकदम त्यां गयो अने त्यां जइ ते मुनिने नतिथी नमस्कार करी तेनुं रूप अने लावण्य जोड्ने मोह पामेलो एवो सूरसेन राजा तेमनी स्तुति करवा लाग्यो ॥ यतः ॥ त्वं धन्योसि मुने येन, मदनो उर्जयोजितः ॥ प्राप्तोऽस्मादृशःप्राप्ता निःसीमाः शमसंपदः ॥१॥ रत्नत्र योपार्जनसावधानो, जितेंडियोमोहजयकतानः ॥ सुपर्वणामप्यनिवंदनीयो, नतोस्मि ते पादयुगं मुनीश ॥२॥अर्थ:-हे मुने! जेणें उर्जय एवा अनंगने जीत्यो, तथा जे आप अमसरखाने दुष्प्राप्य एवी सीमाविनानी शम रूप संप त्तियोने प्राप्त थयेला बगे ॥१॥माटे पाप धन्य बो. ज्ञान, दर्शन, शारित्रने न पार्जन करवामां सावधान, जितेंघिय, मोहने जय करवामां एकतान, देवो ने पण अनिवंदनीय एवा आपनो, माटे आपनां चरणारविंदमां दुं वारं वार नमस्कार करुं ॥२॥ प्रा प्रकार मुनिनी स्तुति करीने ते मुनिनी जक्तिथी आनंदने प्राप्त ययेलो, तथा स्वपरिवारसहित, मुनिसेवापरायण एवो ते सूरसेन नूपति, तेमनी पासे हाथ जोडीने बेठो. पली मुनियें प ण पोतानुं ध्यान पूर्ण करीने धर्मनी देशना देवानोप्रारंन कस्यो. ते जेम केःहे राजन! जेमणे पोताना कानथी शास्त्रोक्त नरकनां फुःखो सांजव्यां ,