________________
२४ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. एम कही कपटनिाथी पाडो तेमने तेम सुइ गयो. तेवामां तो राज कन्या ते पुरुपनो शब्द सांजली मनमा शंका तथा त्रास पामी विचा रवा लागी जे अरे ! अमोयें संकेत करी जे पुरुषने आ देवालयमा सुवानुं कह्यु हतुं, ते तो नासतो नथी अने आ तो बीजो कोई नवीनज पुरुष नासे ? एम विचार करी संपुटमां करेला दीवाने संपुटमाथी घाडो करी तेनी सामो कस्यो अने ज्यां जोवे, त्यां तो सारा वर्णवाला, सुकुमार अंगयुक्त, कामदेवना रूपने पण जीती जाय एवा रूपवाला, ते सिमदत्तने जोयो. जोड्ने जेवामां तेने कांक कहेवा जाय तेवामां तो तेना मस्तकनी पासें हाथमा राखेला पुस्तकने जोयुं अने तरत तेमां लखेलृ श्लोकनुं एक पद वांच्युं, ते जेम केः “प्राप्तव्यमर्थ लनते मनुष्यः” एटले मनुष्यने दैव योगें जेटलं मलवान , तेटलुंज मले ले. ते वांची राजकन्यायें तुरत पो तानी अांखमांथी अंजन काढी घांसनी सलीयें करी ते पुस्तकमां एक बीजु पद लरव्यु केः “देवोपि तं लंघयितुं न शक्यः” एटले प्रारब्धथी बनेला कार्यने देव पण उल्लंघन करवाने समर्थ थतो नथी, तो मनुष्यनी तो शीज गति? एम ए श्लोकमां बीजुं नवं पद लखी, राजकन्या पोताने घेर चाली श्रावी. पली बीजो प्रहर थयो, तो ते वीजा प्रहरने विषे पूर्वोक्त संकेतप्रमाणे मंत्रीनी पुत्री आव। अने प्रर्वोक्त राजकन्यानी रीतें तेनुं पण बन्युं, तो तेणे पण ते श्लोकमां त्रीखं पद नवु करी राजकन्यानी पेठे पोतानी अांख मांथी अंजन काढी सलीयें करी लरव्यु, के “ तस्मान्न शोचे न च विस्म योमे” एटले ते देवनुज करेलुं थाय , ते माटे ढुं कांहि शोक करती नथी तथा मनमां विस्मय पण पामती नथी. या प्रमाणे त्रीजुं पद लखीने ते पण पोताने घेर यावी. ते पड़ी तृतीय प्रहरने विषे श्रेष्ठीनी पुत्री आवी, तेनुं पण पूर्वोक्त रीतें बन्युं अने तेणे पण तेज श्लोकनु एक नवीन चतुर्थ पद बनावीने लरव्यु जे “यदस्मदीयं नहि तत्परेषां" एटले जे
आपणुं , ते को दाडो बीजानु थज शकतुं नथी. एम लखीने ते पण पोताने घेर चाली गइ. पट्टी चतुर्थ प्रहरें पुरोहितनी पुत्री आवी, तेनुं पण त्रण कन्यानी प्रमाणे बन्यु. त्यारे तेणे तो एक नवीन श्लोकज बना व्यो, ते जेम केः- व्यवसायं दधत्यन्यः, फलमन्येन नुज्यते ॥ पर्याप्त व्यवसायेन, प्रमाणविधिरेव नः ॥ १ ॥ अर्थः- व्यवसाय कोश्क करे