________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ए के हे गोब्राह्मणप्रतिपाल ! हजी हमणांज थापना पिताना सुनंदनपुरथी यावेला मुज नवीन ब्राह्मणने पेहेरवा माटे बे धोतीयां अने दक्षणा थापो. ए वचन सांजलीने धन्य कुमार, ते ब्राह्मणने पोताना पिताने गा मथी आव्यो जाणीने घेर तेडी लाव्यो, अने पोताना माता पितानुं सर्व कुशल पूथु. त्यारे ते ब्राह्मणें कहूं के हे नाइ ! सदु खुशी आनंदमां ने पण तमोने अने धरणने रस्तामा वाघ मारवा दोड्यो, ते वात त्यां धरणे कहि, ते सांजली तमारां माता पिता बहुज क्लेश करे . के धरण तो बाही याव्यो, पण धन्यनुं युं थयुं दशे? त्यारे धन्यें पूजयुं के बीजुं कांइधरण बोल्यो? त्यारे कहे .धरण तो वाघना मेलाप शिवाय बीजुकाइ पण बोल्योज नथी.त्यारें धन्ये कह्यु के ए तो ठीक, पण मारो लघु नाइबीचारो ते धरण खुशीथी त्यां पोहोंच्यो ? कारण के ते वनमां निःसहाय एकाकी मारी पासेंथी गयो हतो! त्यारें ब्राह्मण कहे ,के तेनी का चिंता करशो नहिं, ते तो नीरोगी खुशीमां बे.ते सांजली खुशी थयेला धन्ये ते ब्राह्मणने लाडु जमाडी उत्तम वे वस्त्रो तथा दक्षणा पोतानी नमांकित मुश्किा, अने एक पत्र लखी आपीने कडं के आ पत्र मारा पिताने आपजो. एम कही तेने रजा आपी. हवे ते ब्राह्मण पण सुनंदन पुरमा गयो, अने तेना माता पि तानी पागल ज ते धन्यना यापेला वस्त्र, ददगा अने नामांकित् मु शिका, तेने देखाडीने धन्यनो लखेलो पत्र हतो, ते आप्यो, ते पत्र लीधो. पली तेवी रीतना पोताना पुत्रना गुन समाचार लावनारा ते ब्राह्म पनो सुदत्तश्रेष्ठीये घणोज सत्कार कस्यो अने ते धन्यना लखेला काग लमा पोताना ना धरणना करेला कर्म विना बीजी लखेली सर्व हकिगत वांची सदु कोइ अत्यंत खुशी थयां अने सुदत्त श्रेष्ठीयें वधाइ वगडावी.
हवे ब्राह्मणे आणेला धन्य कुमारना सर्व समाचार जाणीने धरणे विचारवा मांमधु के अरे! आंधलो करेलो ते धन्य, एवं मोहोटुं निर्जनवन ते केम उतस्यो दशे? अरे वली एने आवी उत्तम राज्य लक्ष्मी तथा स्त्री ते क्यांथी मली दशे? हवे ए राज्य लक्ष्मीने प्राप्त थयो, जे अने में तेनी याख्यो फोडीने तेथी व राखी जरूर माझं कांही पण जलदी प्रति कूल करशे, एम करतां जो ए आहिं यावे, तो तो हुँ तेनो कोइ पण उपायें तुरत नाशज करुं? परंतु सुखमां पडेलो ते पाहीं आवेज शामाटे ? हवे