________________
जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. तथा बंधु सर्व चिंतातुर रहे .॥यतः॥या जाता जनयंति दीनमुखतां प्राप्ताश्च सद्यौवनं, चिताब्धि किल वयंति विपुलं यांत्यः परेषां गृहे ॥ कांतेनापि विवर्जिता अथ सुता पित्रोर्नृशं दुःखदा, पुत्रीणां नयनाम्बु जन्मसमये मात्रा ततो दीयते ॥१॥ अर्थः-पुत्री थावे पिता, दीन वदन थाय, पुत्री मोटी थये पिताने चिंता वधारे, पारकां घर दीपावे, विधवा थाय तो पिताने महा कुःख उपजावे. ते माटे पुत्रीना जन्म समये मातानी आंखें बांसु आवे.
ते माटे हे राजन् ! ते कलावतीनां माता पिता वरनी चिंता करतां दें खीने में कयुं. हे राजन् ! "बहुरत्ना वसुंधरा” पृथ्वीमध्ये घणा रूपवंत उ तम पुरुष बे. तेमाटे एनुं रूप चित्रामण पट्टमां लखावी आपो, एटले ढुं ए सरखो वर प्रगट करी थावं. तेवारे ते राजायें महारुं वचन मान्यु. पड़ी में चित्रपट्ट तैयार कयुं. अने ते ल ग काले हुँ बाहिं आव्यो. त्यारे में चित्तमां चिंतव्यु, जे या कन्या शंख राजाने योग्य . पोताना स्वामीने मूकीने ए रत्न बीजाने कोण पे. एह, विचारीने ते कलावतीना रूपनुं प्रतिबिंब प्रनु आगल मूक्यु. एटला नपरांत जे तमने घटता घटतुं होय ते पादरवूए?
तेवारें शंख राजा ते कलावती, प्रतिरूप देखी कामकिरातना उग्र बाणे पीडित थयो . एम जोई तेनो मतिसागर नामा प्रधान कहे जे. कलंक र हित चश्मासर जेनुं मुख , विकस्वर नेत्र जेनां, रक्त अशोक पत्नवनां पत्र सरखां ने होत जेना, लावण्यरूप नीरनी तो ए नदी बे, माटे जेम हंसी हंसने योग्य होय पण कागडाने योग्य नहि, तेम ए कन्या पण, देवनो सेना पति जे कार्तिकेय तेना पराक्रम सर ने पराक्रम जेनुं एवा अमारा महा राजने मूकीने बीजा कया पुरुषने योग्य ? वली मतिसागर मंत्रि कहे . हे राजन् ! ए दत्तकुमार मुफथी तमारो अधिको हितकारी ने. केमके जे शहां नो रहेनारो बतां परदेठे जश्ने स्वामीनुं कार्य करे . जगत्माहे परना का र्य टाली पोतानां काम समारे एहवा अधम नर घणा जे; पण पोतार्नुका म पडतुं मेलीने पारकुं काम समारे एहवा उत्तम नर थोडा हशे॥ यतः॥ प्रारच्यते न खलु विघ्ननयेन नीचैः, प्रारन्य विघ्नविहता विरमंति मध्याः॥ विनैः पुनः पुनरपि प्रतिहन्यमानाः, प्रारब्धमुत्तमजना न परित्यजति ॥ ॥ १ ॥ तेमाटे उत्तम पुरुष होय तेहने जोपण अनेक विघ्न आवी उपजे तोपण ते प्रारंन्युं काम न मूके ॥ ७ ॥