________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. ये बियें. ते अटवी केहवी , के ज्यां घणी नदीयो वहे बे, ज्यां घणा घुवडना घूत्कार, सूधरना सीत्कार, महागीरिनी गुफामां सिंहना गरिव चाले ने. वली घणा दव बले , एवी विकट नयंकर अटवी मध्ये धावतां बीजे दिवसें घोडाना हेषारव, अर्थात् हाहणाट, हाथीना गरिव तेणें करी आकुल, पालाना कोलाहल थाता, चित्कार थतां,घणां नगारां वाजते ए, एक सैन्य अमें साहमुं आवतुं दी९. ते वखतें अमो नयें करी आकु ल थया. सर्व अमारा सुनट सन्नधब थ रह्या. एटले एक अस्वार आ व्यो. ते कहेवा लाग्यो के, जय पामशोमा, अमे तमने पूबिये बिये, जे कोई अस्वार घोडे हस्यो जातो तमे जोयो? एवं पूबतां तेणें रथमां बेठेलो कु मार दीठो, त्यारे तेहने हृदयें अत्यंत हर्ष उपज्यो. तेवारें बंदीजने जइ जय जयशब्द कही वधामणी दीधी, विजयराजाना पुत्र जयसेन कुमर ! तूं चि रंकाल जीवतो रहे. पनी तिहां सैन्यसहित राजा साथमां आव्यो. तेवारे जयसेन कुमार रथथी उतरी नक्ति सहित पिताने चरणे नमतो हवो. पिता ये हर्ष पामी तेने वृत्तांत पूज्यु. त्यारे कुंवरें सर्व हकीगत कही. जे ए दत्तशे- मुझने जीवितदान दीधुं. वक्रशिक्षित घोडो मुझने आ अटवी मध्ये लाव्यो,ढुंठुधा तृषायें पीड्यो मूर्बागत थर,मार्गमध्ये पज्यो.अश्वमृत्यु पाम्यो. इत्यादिक सर्व वृत्तांत पिता आगल कहीने कयुं के, मने ए धर्मबंधुयें जीवतो राख्यो, त्यारे राजायें कह्यु, ते कयो पुरुष ताहरो बांधव ? त्यारें जयसेन कुमार राजाने मुफनणी देखाड्यो. त्यारें राजा मुझने तेडीने पुत्रनी पेरें आ लिंगन दइ मल्यो. घणुं आदरमान दर घोडे अस्वारी करी साथे लश्चा व्यो. महारा सथवारानी रखवाली करवा माटे राजायें पोताना अस्वार मेव्या. अने अमो देवशाल पुरे राजनुवने गया. पालथी सर्व सथवाराना लोकपण आवी पहोता, त्यां रहेतां राजायें तथा राजकुमार महारी साथें जेम मने महारा घर परिवार को सांबरे नहि तेम घणुं हेत की, ॥३॥
ते विजयराजानी श्रीदेवी राणीथी उत्पन्न थयेली, तथा जयसेन कुम रनी नानी बहेन, तिलोत्तमा सरखी रूपवंती, दीवे थके मन तथा नयनने हरे एवी, चोसठ कलानी धरनारी ,माटे तेज अर्थ उपर तेनुंनाम पण कलावती , एवी एक पुत्री हती, पण ते सरखो वर तेने जोश्ये, ते को न मल्यो, त्यारें विजयराजा चिंतारूप अनिये दग्ध थयो. ते कन्यानां माता