________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. " अने आ पुरुष तो सौम्यगुण युक्त ने एटले शीतल देखाय बे. वली एने सुर अटकल्यो तो ते सुर नथी कारण के सुर तो मिषोन्मिष रहित चढुवालो शून्य होय , अने या तो चंचल नेत्रवालो तथा विचक्षण ने. वली तें एने विद्याधर अटकल्यो परंतु ते विद्याधर पण नथी. कारण के विद्याधर जे बे, ते तो आकाशमां गमन करे , अने आ पुरुष तो पृथ्वीमांज ननो रह्यो बे. ते केवो , ने कोण जे, ते ढुं कहुं बुं, सांजल ॥ यतः॥ सौम्यत्वं शशिनो गनीरिमगुणं वाईः प्रतापं रवे, स्त्यागं वित्तपतेः प्रनुत्वममराधीशात् स्वरूपं स्मरात्॥माधुर्य त्वमृतात् बलं मृगपतेात्वा वृहचातुरी, धैर्य मेरुगिरेः किमेष विहितः सन्मेधसा वेधसा॥१॥अर्थः-चंमाथकी गांनिर्य, सूर्यथकी प्रताप, कुबेर थकी व्यत्याग, इंश्थकी प्रनुता, कामदेवथकी स्वरूप, अमृतथकी माधुर्य, सिंद यकी बल, तथा मोहोटुं चातुर्य, मेरुपर्वतथकी धैर्य, ते सर्वने ग्रहण करीने बुद्धिमान एवा विधातायें गुं आ पुरुष निर्माण कस्यो हशे ? अर्थात् पूर्वोक्त सर्वे गुणो आ पुरुपमा देखाय ॥१॥माटे जाजुं कहिये परंतु हे सखि ! शिवा नगरीने विषे सिंहसेन नामा राजा , तेना कुलरूप अंबरने प्रकाश करनार चंइ समान था पूर्णचंश्नामा पुत्र ,ते तमारी फश्नो पुत्र थाय ले. ते वचन सांजलीने तुरत अत्यंत उत्सुक थयेली पुष्पसुंदरीक हेवा लागी के हे सखि! तारूं कहेवू खलं . मुक्तासमान बीजा पुरुषोमां या पुरुष, रत्नसमान देखाय .या पुरुषना गुणो पासें अन्यजनना सर्व गुणो कलंकित थ गयेला ,एम कह्यु, तेवामां तो तेनी अशोकनामा सखी हसीने कहेवा लागी के हा, निश्चे या पुरुष गुणमय जे. कारण के हमणांज था प्रिय सखी जे पुष्पसुंदरी तेणें पोताना कटाक्षोयें करी तेनां सर्व अंगोने देखी लीधां. ते सांगली पुष्पसुंदरीयें विचायुं जे मारो अनिप्राय आ सर्वसखीयोयें जाणी लीधो देखाय के ? एम विचारी लगायुक्त थश्ने सखियोने कहेवा लागी के हे सखियो! हवे सर्व वात जावा द्यो. विलंब लगाडो मां.क्रीडानो त्याग करीने आपणे जलदी घेर जश्य ? कारण के माताजी थापणी वाट जोता हशे? त्यारे सुदता नामा कन्यायें कह्यु के हे सखि ! चालो. पण आ पूर्णचंइकुमार तो आपणी समीपमांज उना , माटे तेने बोलावीने सूक्तवार्ताथी तेनो सत्कार करियें, पडी जायें, नहिं तो आपण सर्वने तेथ विनयी जाणशे? एवां सुदता सखीनां यथायोग्य वाक्यो सानली लगायुक्त