________________
पृथ्वीचंद ने गुणसागरनुं चरित्र.
१८७
चैत्यने वि ष्टादिक महोत्सव करी मोहोटा वैराग्य युक्त थयो थको गुरुनी समीप जइ चारित्रने ग्रहण करतो हवो.
हवे ते देवरथ कुमार राजगादी पर बेसवाथी जेम कोइ देव शोने, तेम शोनवा लाग्यो. तदनंतर कृतज्ञपणाथी ते विचारखा लाग्यो के सं तुष्ट थयेला एवा मारा पितायें मने समग्र लक्ष्मी सोंपी बे, तो मारे पण कोइ एक उत्तम पात्र जोइने ते लक्ष्मी थापी देवी जोइयें ? या प्रमाणें गइ संसारमाथी प्रीति जेने अने सम्यक्त्ववान्, अणुव्रत, गुणव्रत, शिक्षावत, तेणे युक्त एव ते देवरथ राजा, रत्नावलीनामा पोतानी स्त्रीयें सहित त्रणे वर्गने एटले धर्म, अर्थ अने काम, तेने सारी रीतें साधतो, जिनमतने विषे अत्यंत प्रीति धरतो थको उत्तम राज्यने करवा लाग्यो. पढी तेणे अनेक जिप्रासाद कराव्यां ने जिनजीनी प्रमाने पण अनेक निर्माण करावी. दर्शननी विशुद्धिने माट वणी रथयात्रा करावी. पढी चतुर्विध संघे युक्त एवा ते देवरथ राजायें घणीक तीर्थयात्रा करी, अनेक साध मोनो समुद्धार करयो ने जिनशासनना शमनोनो पराजय कस्यो, पोताना देशमाथी सात व्यसनो कढावी नाख्यां. ए प्रकारें राज्य पालता समां चालता एवा देवरथराजाने में करी रत्नावली स्त्रीना नदरथकी धवल नामा एक पुत्र प्रगट थयो. ते ज्यारें नम्मरलायक थयो, त्यारे तेने राज्य सोंपी वीर्यातराय कर्मर्थी चारित्र ग्रहण करवानें असमर्थ होवाथी चतुर्विध संघनुं पूजन करतो, पोषध अने आवश्यक क्रियामां ते निरत थयो ॥ यतः ॥ तपःशुष्कदेहो मृतोमंदमोहो, वरोऽ नूत्सुरश्वानते देवलोके ॥ सुरत्नावली श्राविका चारु मृत्वा, प्रधानोऽनवन्निर्जर स्तने ॥ १ ॥ समरायुवितौ तत्र, संपूर्णेकोन विशतिः ॥ दिव्यजोगाई संयुक्त, सुप्रीतौ सुहृदौ सुरौ ॥ २ ॥ अर्थः- तपें करी शुष्क जेनुं शरीर ले, मंद थर गयो बे मोह जेनो एवो ते देवरथ राजा, अनशन व्रतथी मरण पामी यातनामा देवलोकने विषे श्रेष्ठदेव थयो तथा तेनी स्त्री रत्नावली नामा श्राविका पण उत्तम अनशन व्रतथी मरण पामी, तेज देवलोकने विषे नत्तम देवता थ. त्यां बेडु देवता, दिव्य कुद्धिनें जोगवनार अत्यंत परस्पर प्रीतिवाला थर, मित्रपणे रही तेणे संपूर्ण जंगलीश सागरनुं यायु जोगव्यं. ए पृथ्वीचंद ने गुणसागरना चरित्रने विषे रत्नशिख कथान्वित
"