________________
पृथ्वीचं अने गुणसागरनुं चरित्र. हवे दत्तकुमार पोते ज्यांची आव्यो में ते अधिकार कहे . ॥ ४५ ॥
हाथी हे राजेंड! हुं देवशालपुरे गयो. तिहां तमारे प्रसादें धन नपा जीने केटलेएक कालें हां याव्यो. तेवारें राजा कहे . हे सौम्य ! एटले दूर देवशालपुर , तिहांथी तुं जाव्यो. तो गुंतुंए सर्वे साचु कहे जे ? त्यारें फरीने दत्तकुमार कहेजेः-॥ यतः ॥ कोऽतिनारः समर्थानां, किंदूरं व्य वसायिनाम् ॥ को विदेशः सुविद्यानां,कः परः प्रियवादिनाम् ॥१॥ अर्थःजे सारो शक्तिमान होय तेने श्यो नार ! वेपारी लोकोने गुं दूर ? सारो विद्या न होय तो तेने परदेश ते कयो ? अने जे मीठे बोले तेने पारको मागस ते कयो ॥१॥ एवं सांजली शंख राजा पूजे, हे उत्तम ! ते देशांतर फरतां जे कां आश्चर्य दी होय ते तुंमारी पासे कहे? तेवारे दत्तकुमारे कडं जे में आश्चर्य दीतुं ,ते कहूं तमे सावधान पणे एकाग्र मनें सांजलो ४ __ ज्यां सदैव सर्वत्र निरुपम कुल देखीयें बैयें, ज्यां अप्रतिम एवा अनंत जिनप्रासाद देखियें बैयें, ज्यां ज्ञानकला सहित मुनि देखिये जैयें, ज्यां धीवर जातना लोको पण श्रावक , एवा ते देवशाल नगरने विषे जे चित्रपट्ट ते विकस्वर नेत्रं करी स्वयमेव आप जुवो. एम कही यत्नपणे गोपव्युं हतुं जे चित्रपट्ट ते बोडीने राजा आगल मुकतो हवो. ते चित्रपट्ट मध्ये कोश्क स्त्रीनुं रूप , ते निरखीने राजा विस्मय पाम्यो. कोक अगण्यरूप लाव एयनी धरनारी देवांगना होयनि गुं ? एहवं कोक कन्यानुं रूप राजायें दीतुं. ते जोइने, अहो एहनां नेत्र केहेवां ! अहो एहनुं मुख, अहो ए हना स्तन, अहो एहना करचरण, अहो एहनुं लावण्यपणुं ! एवं राजा हृद यमांहे चिंतवतो हवो. त्यार पजीराजायें पूजा, हे दत्तकुमर ! कोण देवी त था मानवीनी ए मूर्ति जे ? ए कोणे सुकृतियें चित्रपट्टे चितरी ? तेवारे दत्त कहे , हे राजन ! ए मानवीनुं स्वरूप ने तहारे संगें ए राणीपट्ट देवी थनारी ने. तेनुं रूप लव्युं न जाय. ए तो चित्रकारें लेशमात्र लरव्युं बे.
तेवारें राजा कहे , ए चित्रमा शीखामी ? एना केश केवा सारा बे, एनां नेत्र केवा चंचल , एनुं वदन केवु हास्ययुक्त , ए लखेलुं चि त्रपट्ट देखी चित्त हरे , तो सादात् ए स्त्री केहवी हो ! तेवारे दत्त केहे जे, ते स्त्रीनी अपार लीला ले, एना शरीरनी सुंदरता जे ले ते लखी न जाय, एतो स्मृतिमात्र लेश थकी चित्रपट्टे लखी ले. तेवारें राजायें विस्मय