________________
पृथ्वीचंद्र ने गुणसागरनुं चरित्र.
१७५
एथी जेम स्वर्ग ने मोह प्राप्त थाय बे. तेम व्यापारथी लक्ष्मी यथेष्ट प्राप्त थाय बे. ते सांगली सुमित्रे कयुं के हे प्रनो ! कोदराना ढगलानी पेठें पुण्यविना व्यापार वगेरे सर्व व्यर्थ थ जाय बे. परम पदार्थो तो प्राचीन पुण्योथीज प्राप्त थाय बे.
"
--
यतः ॥ लक्ष्मीदर्शनमयी वपुः सुखमयं श्रद्धामयं मानसं धर्मः शीलदया मयः सुचरितः श्रेणीमयं जीवितम् ॥ बुद्धिः शास्त्रमयी सुधारसमयं वाग्वैजवो कुंनितः व्यापारश्च परार्थसाधनपटुः पुण्यैर्विना नाप्यते ॥ १ ॥ यदुर्जनं दुर्गम दूरसंस्थितं वशे यदन्यस्य च दुर्जनाश्रितम् ॥ सुखं नवेनटिकल लीलया वरं, पुण्यं कृतं प्राग् यदि जीव पीवरम् ॥ २ ॥ अर्थः- दानमां देवाय एवी लक्ष्मी, नीरोगी एवं शरीर, श्रद्धायुक्त मन, सारी रीतें श्राचरण करेलो एवो दयामय धर्म, लांबु खायुष्य, शास्त्रप्रचुरबुद्धि, अमृतरस समान वाणीनो वैभव, इव्य मलवामां योग्य एवो व्यापार, एसर्व चीज, पूर्व जन्मकृत पुण्यविना प्राप्त याती नयी ॥ १ ॥ डुर्लन, दुर्गम, दूर रहेली, बीजाने वश पडेली, दुर्जन पासें रहेली, एवी सुखमय जे वस्तु बे, ते हे जीव ! तें जो पूर्वजन्में अत्यंत पुण्य कस्युं हो, तो तुने निथें रमतमा मां प्रयास विना प्राप्त याशे. माटे हे स्वामी ! आपने जे राज्यलक्ष्मी, प्रयासविना एनीज मेले मली ले, ते केवल पुष्यनोज महिमा ते. वली जुवो, मने पण मणि मल्यो, स्त्रीयो मनी, तथा रस्तामां सिद्ध मव्यो, राक्ष सनो पराजय थयो, पाठा जुदा पडेला यापडे मव्या, तथा सर्व बीजां सुख जे कांई मल्यां, ते सर्व पुण्यनोज प्रताप बे.
हवे जो प्राप जरा ध्यान आपो, तो ते राक्षसें करेलुं उजड गाम प्रापणे वसावीयें ? अने जे राक्षस रहेतो हतोते, ते स्थान मूकी बीजे स्थानें गयो d. एवात सांजली वीरांगद कुमार प्रसन्न थयो. पठी गुवर्णवाला दूध, खने जलनी पेठें बेदु जण परस्पर प्रीति राखी घणो एक काल सुखमां निर्गमन करवा लाग्या. एक दिवस वीरांगद राजा पोताना मित्रना कहेवा प्रमाणें ते राक्षसें उजड करेला महानगरमां जइ नगर वसाव्यं यने त्यां पोतानी खाज्ञा वरतावी ने पालो पोताने जेनुं राज मल्युं बे ते शालनगर प्रत्ये याव्यो पढी त्यां सुखरूप समुइमां मग्न थ राज्यने यथान्याय पालवा मांnj. हवे या प्रमाणनी सर्व नवीन नवीन कथा कहेनारो कोई नह