________________
२३६ जैनकथा रत्नकोष नाग सातमो. ते देवसिंहनी स्त्रीनो जीव, जे सातमा देवलोकमां देवता थयो हतो ते त्यांची चवीने कर्मना वशथी ते वसंतदेवी राणीने कुखें पुत्री पणे यावी उपन्यो.त्यारें राणीये रत्ननीमाला स्वप्नामां दीती, पडी ते राणीये गर्न प्रतिपालना करतां थकांपूर्णमासें गुजयोगें पुत्रीनो जन्म आप्यो, त्यारे पितायें जन्म स्थिति नो महोत्सव करी संपदानुसारे ते कन्या रत्नावली एहq नाम पाड्युं. ते रत्नावली अनुक्रमें महोटी थइ ने चोशठ कलानी तथा बीजा घणा एक विज्ञाननी विज्ञात थइ. जेवारें यौवनावस्था पामी, तेवारें अति मनो हर थ. तेविषे कवि नत्प्रेक्षा करे ३ ॥ यतः-चक्र पूर्णशशी सुधाधरलता, दंता मणिश्रेणयः, कांतिःश्रीमनं गजः परिमलस्ते पारिजातादयः ॥ वाणी कामघा कटादविशिखास्ते कालकूट विषं, तत्किं चश्मुरिव त्वदर्थ ममरेरामंथि पुग्धोदधिः ॥ अर्थः- ते कन्यार्नु पूर्णचंश्वत् मुख, अ मृत समान अधर, मणि श्रेणि तुल्य दांतो, लक्ष्मी सदृशकांति, ऐरावत हाथी समान गमन, शरीरनो परिमल पारिजात वृद समान, वाणी काम उघा सरखी,कटादविशिखो कालकूट विष तुल्य , माटे हे चंइमुखि ! गुं तारे माटेज देवतायें था उग्धोदधि मंथन करेलो ? अर्थात् देवोने पुग्धोदधि मंथन- कारण चौद रत्न उत्पन्न करवां तेज , तो ते चनदे रत्न हे कन्ये ? तारा शरीरमांज , माटे तारे माटेज देवोयें उग्धोदधिनुं मंथन करेलुं हशे गुं ? ए कविनी उत्प्रेक्षा .
हवे रवितेज राजाना शिक्षाव्रत नामा प्रधाननो विबुधनामें पुत्र विमल कीर्ति राजाना पुत्र देवरथy वृत्तांत सांजली एकदम अयोध्यानगरीयें था व्यो.त्यां राजदरबारमा जई राजाने हाथ जोडी प्रणाम करी कहेवा लाग्यो के हे विमलकीर्ति राजा! सुप्रतिष्ठ नगरना रवितेज नामा राजायें विनति पूर्वक आपने कहेवराव्यु जे जे आपनो देवरथ नामा कुंमार , ते सा दात देवरथज डे, तेनी अने देवना रथनी तुव्यता जे.जेम देवरथ अव्या हतगति ले तेम आपनो पुत्र पण अव्याहतगति . जेम देवरथ, विगेरेयें रेखायें करी युक्त ने तेम तमारो पुत्र चक्ररेखा वगेरेना गुणोयें करीयुक्त बे, देवरथ जेम गुण जे दोरडी तेणे करी युक्त ने तेम कुमार पण सदा औदार्यादिक गुणोयें करी सहित , देवरथ जेम सुमन जे पुष्पो, तेथी आबादित ले तेम कुमार पण सुमन जे रूडामन तेथी युक्त जे. अर्थात् पंमित .